LeesKost

Een visser slaapt altijd met één oog open

‘De zee is rijk, de zee is groot, zout water geeft het zoetste brood.’

In 1886 richtte een aantal vooruitstrevende lieden de Zuiderzeevereniging op. Men wilde gaan bekijken of drooglegging van de Zuiderzee mogelijk was. De Zuiderzee, waar talloze vissers hun dagelijks brood verdienden, een goed belegde boterham want de Zuiderzee zat barstensvol vis. De Zuiderzee dicht… ach, de vissers haalden hun schouders op, het zou zo’n vaart niet lopen. Ze visten door en hun zoons visten door en ook hun kleinzoons werden visser. Maar de hoge heren vergaderden verder. Ir. Lely kwam met tekeningen: de drooglegging zou haalbaar zijn. Pas toen er in 1916 een grote watersnoodramp gebeurde, raakte ook de bevolking ervan overtuigd dat een waterkering niet gek was. De Zuiderzeewet werd aangenomen. Prompt daarna gaf de Zuiderzee de vissers een visvangst cadeau als nog niet eerder voorkwam. Hadden de vissers in voorgaande jaren gemiddeld voor 3 miljoen uit het zoute water gehaald, nu lag de opbrengst aanzienlijk hoger op bijna 8 miljoen gulden. ‘Een teken van boven, God hield vast aan de zee,’ constateerde de kerkse bevolking. En viste onaangedaan voort. Lees verder →