Twee mensen maken de balans op
Zonder Max en zonder Sue.
De 45-jarige bedrijfsjuriste Lorraine Washburn pakt haar koffer voor een stedentrip naar Lissabon. Ze heeft helemaal geen zin om te gaan, maar het is een werk-uitje en er wordt van haar verwacht dat ze meegaat. Thuis regent het, dáár schijnt de zon en de stad moet schitterend zijn. Maar Lorraine heeft maar één ding aan haar hoofd en dat is haar kleine, geliefde hond Max die onlangs is overleden. Sinds Max’ dood is Lorraine depressief, ze ziet het leven zonder haar lieve hond niet meer zitten. Ze voelt zich onzeker. Wat moet ze in vredesnaam op zo’n reis in een opgefokt vrolijk gezelschap? Ze is immers een vreemdeling in deze groep met haar getob en gepieker?
Maar de stemming in de groep valt mee, haar kamergenoot Marge is aardig en Lorraine knapt op. Als ze op een avond gaan dineren besteedt een knappe man, Gregori, van een andere vestiging van het bedrijf, opvallend veel aandacht aan haar. Hij vraagt haar zelfs om de volgende dag met een klein clubje mee te gaan naar een portproeverij en daarna gezellig uit te gaan. Lorraines stemming klaart op: zo’n knappe man die aan háár aandacht besteedt. ‘Ik ben toch nog de moeite waard!’ denkt zij verheugd. Maar Gregori blijkt niet de attente man die ze de eerste avond in hem zag. Integendeel. Ze komt in een nachtmerrie terecht. Godzijdank ontmoet ze een man die wél betrouwbaar is. Bij hem kan ze haar verdriet over Max kwijt. Als ze Lissabon achter zich laat neemt ze zich voor een nieuwe start te maken. Ze heeft de balans opgemaakt. Nu kan ze verder.
Ook in het volgende bijzondere verhaal maakt iemand de balans op. Ed Brewster kijkt terug op zijn onlangs beëindigde werkzame leven en het al even abrupte einde van zijn huwelijk met Sue. Eens bedacht hij, na een alledaagse onenigheid rondom de verdeling van hun huishoudelijke taken, het spel ‘Premiejagen’. Elk karweitje in huis telde voor een aantal punten. De optelsom werd nauwkeurig bijgehouden, want bij honderdtallen kon de winnaar het verkregen aantal punten inruilen voor een prijs naar keuze: een avondje met vrienden naar de kroeg, een keer naar de bioscoop met vriendinnen, wat dan ook. Maar toen ontstond ook daarover onenigheid. En dat deed de relatie geen goed. De uiteindelijke breuk was Eds eigen schuld en hij heeft er enorme spijt van. Hij reist naar de kust, naar een hotel waar hij regelmatig met Sue op vakantie was. Kijkt terug en vraagt zich af of er nog iets te redden valt.
Auteur
David Westling (1988) studeerde sociale wetenschappen. Hij debuteerde in 2014 met De Nachtwandelaar en andere verhalen, een bundel met zestien korte verhalen. In 2015 volgde Oldtimer. Deze bundel bevat twee novellen.
Lorraine en Ed zijn mensen die in grote onzekerheid en twijfel verkeren. Hun zoektocht naar bevrijding en opluchting brengt hen in beangstigende en merkwaardige situaties. Ondanks dat zijn zij allebei herkenbaar ‘gewoon’. Dat maakt hen zo ‘lezenswaardig’.
Westling bouwt met welgekozen woorden zijn spanning op. Hij schrijft zó dat je gefascineerd blijft doorlezen, buitengewoon knap. Beide verhalen zijn kleine, mooi afgeronde psychologische romans en zeer het lezen waard.
David Westling – De vreemdelinge en de oude premiejager. ISBN 978-94-6365-316-9, 304 pagina’s, €19,50. Leeuwarden: Uitgeverij Elikser 2021.
