LeesKost

Hare Majesteit de Queen onderzoekt

‘Lilibet’ danst met een dode.

Koningin Elisabeth II heeft meerdere residenties. Maar haar favoriete kasteel is Windsor Castle. Daar heeft ze haar gelukkige jeugd doorgebracht, daar heeft ze leren paardrijden. Ze brengt elk voorjaar een maand in het kasteel door, haar Easter Court, om bij te komen van de hectiek die haar beroep met zich meebrengt. Prins Philip, haar geliefde echtgenoot, houdt hier ook zijn befaamde Dine and Sleep-evenementen voor een selecte groep gasten. Als Lilibet – zoals ze door hem wel genoemd wordt – bijna negentig is, is er opnieuw zo’n bijeenkomst.

De gasten krijgen een luxueus diner met verse groenten uit de kwekerij van zoon Charles, die met zijn Camilla ook van de partij is. Ze worden vermaakt op bijzondere wijze. Dat jaar is er een optreden van de beroemde jonge Russische pianist Brodsky en van een groep Russische ballerina’s. Na het diner wordt er gedanst. De jonge pianist heeft het zelfs gewaagd om Hare Majesteit ten dans te vragen. Het was zo verrukkelijk geweest dat de koningin haar artrose compleet was vergeten. Toen ze tijdig naar bed was gegaan keek ze terug op een geslaagde avond.

Die tevredenheid wordt de volgende ochtend ruw verbroken als de koningin na het ontbijt van haar vertrouwde secretaris Sir Simon Holcroft hoort dat de jonge pianist dood op zijn kamer gevonden is. En was het nu maar een simpele hartaanval geweest, nee, de Rus lijkt gestorven door seksuele zelfverstikking. Of, zoals prins Philip, Elisabeth’s echtgenoot, gnuivend zeg: Arme kerel. Hij heeft er gewoon niet goed over nagedacht. Het laatste wat je wil is toch zeker met je jongeheer te kijk ontdekt worden in een koninklijk paleis. De opgeroepen politiearts en de horde rechercheurs komen echter tot een andere conclusie: de jonge Rus is vermoord. En het lijkt erop dat iemand uit Windsor Castle of één van de hoge gasten de moordenaar moet zijn. Dát laat Elisabeth II zich niet gezeggen. Haar blauwe speurdersbloed begint te stromen. Ze start een schaduwonderzoek met behulp van Rozie Oshodi, de assistent-secretaris van The Boss, zoals de majesteit heet voor het personeel dat haar op handen draagt. En The Boss komt met Rozie achter feiten die niemand voor mogelijk hield, laat staan her majesty’s rechercheurs en haar team van de veiligheidsdienst.

Auteur

S.J. (Sophia) Bennett (1966) is een Britse auteur van kinderboeken en romans voor jongvolwassenen. Haar debuutroman Threads won in 2009 de Times / Chicken House Prize. Ze won na eerdere nominaties met Love Song dat in 2016 verscheen de RNA Goldsboro Books Romantic Novel of the Year 2017. Bennett studeerde in Cambridge moderne Italiaanse literatuur en is onder meer Fellow van het Royal Literary Fund.

Nooit eerder werd er een levend staatshoofd ten tonele gevoerd in de rol van Miss Marple of enig andere befaamde Engelse detective. Niemand van de lezers is waarschijnlijk kind aan huis bij koningin Elisabeth II en haar echtgenoot (wijlen) prins Philip. Maar door de talloze films die zich afspelen binnen het Britse koningshuis, neem The Crown als schitterend voorbeeld, kun je tijdens het lezen alleen maar denken: zo is het, wat herkenbaar! Charles en Camilla zijn er, Elisabeth heeft het en passant over het ‘lastige meisje Ferguson’ en over Philips ‘tijd bij de marine’, toen zij het ook niet gemakkelijk had. En de lezer weet: zo is het, dit is allemaal echt gebeurd.

En dan duikt in dit ‘bekende’ decor opeens een pianist op die op scabreuze wijze het leven laat en díe ontspruit dan weer aan het brein van een speelse, verrukkelijke schrijfster. Het samenspel tussen echt en fantasie maakt van deze ijzersterke misdaadroman een prachtig dodelijk sprookje.

Heel bijzonder om te lezen. Grappig, onconventioneel en gekruid met heerlijke humor. De uitgever moet er op koningsdag maar eentje naar Paleis ten Bosch toesturen, beter dan de geijkte kruidkoek. Kunnen ze daar ook eens lekker lachen.

S.J. Bennett – De moord op Windsor Castle. Vertaald uit het Engels (The Windsor Knot) door Susan Ridder, ISBN 978-90-4682-762-8, 286 pagina’s, €20,99. Amsterdam: Nieuw Amsterdam 2021.

Kleuter slaat alarm

Na de scheiding proberen moeder en kind hun leven weer op de rails te krijgen. Plotseling gebeuren er rare dingen.

Jason en Tess hebben na zeven goede jaren toch een punt achter hun relatie gezet. Ondanks verdriet en boosheid doen ze hun uiterste best om de kleine Poppy van drie jaar zo veel mogelijk te ontzien. Nooit boos op elkaar worden waar Poppy bij is, nooit naar haar gunst dingen. Nooit proberen haar af te kopen, niet de dagelijkse structuur laten versloffen, nooit in haar bijzijn elkaar bekritiseren en altijd samenwerken waar het de opvoeding betreft en zo meer. Het is een hele waslijst en het lijkt erop of ze zich eraan houden.

Jason is inmiddels getrouwd met Emily die een flinke slag jonger is dan Tess. En dan getrouwd! Terwijl Tess en Jason in al die jaren niet verder waren gekomen dan partnerschap. Dat steekt Tess wel.

Jason is in het oude huis blijven wonen en Tess moest met haar salaris als onderwijzeres genoegen nemen met een veel kleinere woning. Maar goed, het gaat. Gelukkig heeft Tess Aiden leren kennen. Ze kunnen erg goed met elkaar opschieten. Toch is Tess voorzichtig. Zo blijft Aiden alleen bij Tess slapen als Poppy bij haar vader en Emily is. Behalve Aiden heeft Tess een hartsvriendin, Gina. Zij is de vrouw van Laurie en ze hebben een zoontje Jake. Die is even oud als Poppy en afwisselend brengen ze beiden naar school en halen hen weer op.

Op zekere dag komt Poppy van school met in haar tas een rare tekening. Met dik zwart krijt is er soort vuurtoren of een gewone toren boven op rotsen getekend. Als het tenminste een toren is. Een van Poppy’s driehoekige poppetjes, met armen en benen die er als stokjes uitsteken en een zwart gekrabbel rondom het hoofd, hangt scheef met zijn hoofd naar beneden.

Tess vraagt Poppy ernaar en die zegt: ‘Ik heb haar haar gemaakt.’ Tess probeert er achter te komen hoe haar dochtertje op het idee is gekomen, maar ze kan er geen vinger achter krijgen. Die nacht begint Poppy weer met bedplassen.

Tess vertrouwt het niet en gaat op onderzoek uit. Zou er bij Jason thuis iets zijn voorgevallen? Ze gaat bij hem langs maar wordt niets wijzer. Behalve dan dat er een wat wonderlijke broer sinds een week bij hen is ingetrokken. Die broer heeft een hond meegenomen.

Tess komt zover dat ze naar de politie gaat om aangifte te doen van… Ja waarvan eigenlijk? Van iemand die van een toren is geduwd? Of dat zo iets staat te gebeuren? Tess treft een meelevende agente die met haar verhaal meegaat en belooft haar ogen goed open te houden.

Er volgen meer incidenten. Poppy vertoont op school ongewenst gedrag. Ze bijt een kindje in de arm en scheldt een ander uit voor kuthoer. Via het schoolhoofd consulteert ze een psychotherapeut. Hij raadt Tess aan goed uit te kijken en de vinger aan de pols te houden. Dat zegt de politie ook. Want als Poppy getuige is geweest van een moord, dan zal de moordenaar het wel eens op de kleine meid voorzien kunnen hebben.

Auteur

Achter de naam Nicci French gaat het Britse echtpaar Nicci Gerrard (1958) en Sean French (1959) schuil. Dit wereldberoemde schrijversduo heeft een topreputatie vanwege hun talloze thrillers zoals Huis vol leugens en In hechtenis. 

De nieuwste Nicci French is wederom van bijzondere klasse. Tussen vele verdachten bevindt zich ergens een groot kwaad. Tess is daar zeker van. Ze trekt de stoutste schoenen aan en maakt de gekste sprongen om de angel uit haar leven te trekken en haar dochtertje voor onheil te behoeden. Haar opwindende gebeurtenissen sleuren de lezer mee. Deze thriller is een waarachtige slaaprover die niet kan wachten.

Nicci French – Wie niet horen wil. Vertaald uit het Engels (The Unheard) door Eefje Bosch, Mechteld Jansen en Elise Kuip. ISBN 978-90-263-5212-6, 431 pagina’s, € 26,99. Amsterdam: Ambo | Anthos 2021.

Offer van velen

Onheil van vroeger herhaalt zich in onze tijd. Zal een nieuwe Hans Brinker ons redden?

Duizenden jaren werd heel Noordwest Europa bedekt door het hoge bladerdak van oerbossen. Het was een donker en onaantrekkelijk jacht- en leefgebied met soms levensgevaarlijke vulkaanuitbarstingen met lavapluimen van wel 40 kilometer hoog zoals 12.000 jaar terug in de Eiffel.

Uitzondering was de delta van ons land en nog meer het gebied tussen Holland en Engeland van 100 bij 260 kilometer dat Doggerland heette. Het was aantrekkelijk door de vele stromingen, meren en een weids heuvellandschap. Een noordelijk Atlantis dat bewoond werd door een menigte diersoorten, waaronder mammoeten, als ook door mensen. Door calamiteiten zou de zeespiegel meer dan honderd meter stijgen. Grote zoetwaterbekkens in Amerika braken, gigantische ijsmassa’s smolten, maar ook enorme grondverschuivingen die tsunami’s veroorzaakten, zorgden ervoor dat heden alleen de Doggersbank , zo’n tien tot vijftien meter onder de spiegel van de Noordzee, overbleef.

Nog steeds kijken vissers er niet van op als ze een hertengewei ophalen. Toen ze een gave kop van een mammoet uit het duizenden oude jaren slib naar boven takelden, was dat toch wél bijzonder.

Luca Wolf en Emma Reich fietsten naar school. Het was december en nog schemerig. Ondanks de mist waren zij de eerste die het zagen. Het gevaarte leunde ietwat verscholen tegen de duinen in een bollenveld. Ze waren, beiden dertien jaar oud, op weg van Katwijk naar Noordwijk, naar het Northgo College.

Het grote schip lag in een gebied dat Allemansend werd genoemd. Op de achtersteven stond de naam: ORAKEL. Later zou blijken dat het rond 1700 was gebouwd. Het zag er echter puntgaaf uit.

Toen na de twee kinderen de eerste volwassenen arriveerden bleek Luca volkomen hysterisch. Emma had plotseling een groot luik open zien staan en wilde naar binnen klimmen. Hoe Luca haar ook probeerde tegen te houden, het was hem niet gelukt Emma van een klimpartij door de opening af te houden. Ze was in het pikdonkere gat verdwenen en niet meer teruggekomen. Wel luidde er een scheepsbel nadat ze het schip was binnen gegaan. Luca had zijn vader gebeld, maar ook anderen waren op het schip afgekomen. Na Luca’s opgewonden verhaal klommen zij het luik binnen om Emma te zoeken. Net als bij Emma klonk de scheepsbel, hoorde men her en der in het geruim nog wel enig geluid, dat echter spoedig wegstierf. Er kwam niemand terug.

Luca’s vader verscheen. Ook hij wilde het schip in. Luca bezwoer hem in elk geval een touw om te binden dat Luca zou vasthouden zodat hij de weg kon terugvinden. De bel luidde waarna Luca voelde dat hij alleen nog maar een stuk touw in zijn handen had. Ook de vader van Emma verdween in het schip. Net als vijf agenten. Het was waanzinnig. Die scheepsbel niet in ’t minst.

Auteur

Thomas Olde Heuvelt (1983) schrijft thrillers die ook internationaal op veel belangstelling kunnen rekenen. Zijn grote doorbraak was Hex terwijl Orakel na Echo zijn derde thriller is.

Terwijl het nieuws over het vreemde schip en al die verdwenen personen nog nauwelijks kans heeft om zich te verspreiden, duikt een geheime organisatie op die er alle belang bij heeft het schip en alle getuigen af te schermen van de media. Zo worden Luca, die zich zal ontwikkelen tot een soort Hansje Brinker, zijn zusje en zijn moeder tijdelijk ondergebracht in een vakantiehuisje. Kan je zo’n schip geheim houden?

In dezelfde tijd vindt er op een boortoren een pittig ongeluk plaats. Het is dezelfde boortoren waar men even daarna de puntgave kop van een mammoet uit zee vist en deze vondst voorlopig ergens op de boortoren parkeert.

Orakel is een meeslepende thriller waarin de klauwen van het verleden heftig uitslaan naar argeloze Nederlanders in deze tijd. Iedereen die zijn of haar verbeelding de nodige armslag verleent zal van deze thriller smullen.

Wie in de dood aan wrok vasthoudt, zal geen rust vinden. biedt de schrijver als leidraad aan.

Thomas Olde Heuvelt- Orakel. ISBN 978-90-225-9110-9, 456 pagina’s, € 20,99. Amsterdam: Boekerij 2021.