LeesKost

Wichert van Engelen – Blauw bloed. Opkomst en ondergang van de POSTBANK. ISBN 978-90-430-1843-2, 272 pagina’s, € 19,95. Amsterdam: Pearson Education Benelux 2009.

De eens zo populaire Postbank bestaat niet meer, hij is opgeslokt door ING. De auteur, die er werkzaam was als directeur innovatie, beschrijft in dit boek de geschiedenis, bedrijfsvoering en uiteindelijke teloorgang van de bank en hij doet dat op een prettige en goed leesbare manier. Wie zoals ik vele tientallen jaren klant is geweest bij eerst zowel de Postcheque en Girodienst als bij de Rijkspostspaarbank (elk jaar je spaarbankboekje op het postkantoor inleveren om de rente te laten bijschrijven) als later bij de Postbank is bijna elke bladzij van dit in fraai giroblauw vormgegeven boekwerk – doorspekt met leuke feitjes en anekdotes met blauwe steunkleur – een feest der herkenning. Nou ja, feest, is kunnen we beter van nostalgie spreken? De postkantoren zijn of worden in een rap tempo gesloten en het giroblauw, inclusief de trotse leeuw is ING-oranje geworden. Voor de één een verlies, voor de ander de vooruitgang. Wellicht wordt het u na lezing van het boek helder in welk kamp u eigenlijk terechtkomt. Verhelderend is de tijdlijn aan het eind.

Dit boek is eveneens besproken in de rubriek PuurCultuur op MeerRadio, woensdag 7 oktober 2009.

Jeroen Smit – De prooi. Blinde trots breekt ABN AMRO. ISBN 978-90-446-1312-4, 448 pagina’s, € 19,95. Amsterdam: Prometheus, twaalfde druk 2009.

Dit boek is nog steeds een onverbiddellijke bestseller sinds het voor het eerst uitkwam in oktober 2008. Ik nam het mee op vakantie en kwam daarna moeilijk nog mijn hotelkamers uit omdat ik het eigenlijk niet kon neerleggen. Mijns inziens zou het verplichte leerstof moeten zijn voor studenten bedrijfskunde en economie en ook politicologen kunnen er nog wat van leren. Het gaat namelijk over politiek binnen een bedrijf, de moloch op lemen voeten ABN AMRO. De fusie tussen de beide banken ABN en AMRObank heeft niet tot een uniforme bedrijfscultuur geleid. Men stond als twee facties tegenover elkaar. Dure bijeenkomsten van de top in exotische oorden leverden nooit een duidelijke strategie op. Bestuursvoorzitter Kalff zag twee keer zijn beoogde opvolger overlijden. Daardoor erfde Rijkman Groenink niet alleen de Persoonlijk Assistente van ‘de ‘kroonprins’ (later zijn tweede echtgenote), maar ook diens kansen om bestuursvoorzitter te worden. En zo gebeurde het dat de grootste bank van Nederland geleid werd door een monomane en onbekwame bestuursvoorzitter, die het eens zo trotse bedrijf, als ‘jager’ uit op de overname van andere banken, min of meer naar de ondergang voerde: de ‘prooi’ die zelf in stukken werd gehakt en overgenomen, overigens tot genoegen van de overgrote meerderheid van de aandeelhouders. De president commissaris stond erbij en keek ernaar.

Het leest overigens als een spannend jongensboek. Ongelooflijk, daar word je niet vrolijk van!

Dit boek is eveneens besproken in de rubriek Puur Cultuur op MeerRadio, woensdag 23 september 2009.