LeesKost

MS, twee letters veranderden Sara’s leven

‘Ik ben mezelf, ik ben stuk en ik ga alleen maar stukker’.

Sara van der Kooi is 24 als zij te horen krijgt dat er ‘een sterk vermoeden van MS’, multiple sclerose, bestaat. Ze staat vlak voor haar afstuderen als sociaal psycholoog – ‘ik moest nog één paper van 25 bladzijden schrijven’ – en ze besluit als een speer af te studeren. Als een speer, dat is sneller gezegd dan gedaan, want de woorden van de neuroloog hakken er dieper in dan ze verwacht had. Haar eerste reactie was: ‘Dan kan ik nooit kinderen meer krijgen’, terwijl ze daar tot die tijd niet zo mee bezig was. Ze had het druk met andere zaken. Studeren, vrienden, vioolspelen en studeren op haar Ierse muziekinstrument, voetballen, haar baan in het Ierse café… Zou ze al die dingen moeten opgeven voor een ziekte? ‘Wat moet ik doen?’ vraagt ze haar oma, ‘gewoon doorgaan?’ Het blijft even stil. Dan zegt oma: ‘Ongewoon doorgaan, dat is het eerste wat in mij opkomt.’ Een goede raad. Sara neemt hem ter harte. Wel stelt ze zichzelf een grens: als ze ooit in een rolstoel terecht komt hoeft het van haar niet meer. Dan neemt ze een enkeltje Ierland, laat zich afzetten bij de Cliffs of Mother en stort zich van de rotsen naar beneden. Lees verder →

Vader van een jong gezin kan alleen nog met zijn ogen knipperen

Pauls geest is vlijmscherp, maar zijn lichaam is verlamd, zelfs praten gaat niet meer.

Op 17 februari 2008, een zonnige zondagmorgen, staat Arianne Trossèl te douchen. Ze is zwanger van haar tweede kind dat in juni geboren zal worden. Binnen houdt de 36-jarige Paul een oogje op de kleine Hugo. Het stel woont in Sofia, Bulgarije, waar Paul directeur is van een grote chocoladefabriek van Nestlé. Het gaat ze goed. Ze zijn gelukkig samen. Het leven lacht ze toe. Tot die ene zondag, die hun leven voorgoed verandert.

Arianne hoort Paul roepen of ze komen wil. En dan nog eens, dwingend en vreemd. Als ze een handdoek omslaat en naar binnen rent ligt Paul schokkend op de bank, hij kijkt haar aan, zegt nog: Ik verlies mijn spraa…. Het zijn de laatste woorden die Arianne van hem zal horen. Hij is helder, maar kan niets meer bewegen. In het ziekenhuis, waar hij met grote spoed naar toe wordt vervoerd, constateren de artsen dat hij een ernstig hersenstaminfarct heeft gehad, ze weten niet of hij het zal overleven. Lees verder →