Vrolijke en sombere overpeinzingen over het ouder worden
‘Je bent écht oud als je bij de uitdrukking ‘hete bliksem’ alleen aan stamppot denkt.’
De auteur begint op leeftijd te komen en dat wil hij best weten. Maar op welke gedachten hij ook komt, als hij al schrijvende terugblikt op zijn leven, ontstaat er een vrolijk boek. Vrolijkheid soms met zwarte randjes, met vileine grappen, maar altijd het lezen meer dan waard. En aangezien dit boek dik genoeg is veroorlooft uw recensent zich de vrijheid er ruimschoots uit te citeren. Omdat de oude dag, aldus beschreven, het delen meer dan waard is. Iedereen wordt oud tenslotte – althans dat hoopt hij tot het zover is – en zich geconfronteerd ziet met brillendoekjes, geraniums, buk- en rugproblemen, moeilijke stoelgang, het verval. Spreekt de schrijver een jong meisje aan, in de hoop de leeftijdskloof enigszins te overbruggen, dan reageert ze vriendelijk: ‘U heeft gelijk, hoor opa.’ Dat drukt hem dan weer even met zijn neus op de feiten. Lees verder →