Nobele huurmoordenaar
Systematisch worden plagers, aanranders, berovers en ander tuig gestraft of zelfs gedood door een professionele crimineel. De politie heeft de grootste moeite om hem op te sporen. Lees verder
Nobele huurmoordenaar
Systematisch worden plagers, aanranders, berovers en ander tuig gestraft of zelfs gedood door een professionele crimineel. De politie heeft de grootste moeite om hem op te sporen. Lees verder
Zwarte missen en moord in Brugge
Onrust in een rustig Vlaamse stadje.
Het begon met een biecht in de Sint-Annakerk te Brugge, we schrijven 1 december 1890. Daar bleek dat kapelaan Ludovicus van Haecke tijdens zijn bezoek aan Parijs door Jacques Grossaert was meegenomen naar het ‘verderfelijke’ Moulin Rouge. Vervolgens woonden ze ook nog een zwarte mis bij, waar de ‘perfide’ courtisane Berthe de Courrière een belangrijke rol speelde. Lees verder
Zieke breekt door pantser van zorgverlener heen
Corry en de Rekels galmden in de kamer van de dood.
Meneer Vermaat was 64 jaar. Hij had kort daarvoor gehoord dat hij longkanker had met uitzaaiingen en er restte hem weinig tijd. Zijn huisarts was aanwezig toen, op een koude winterse dag, de avond van zijn dood aanbrak. Meneer Vermaat lag in bed, omringd door zijn familie. Waar tijdens zulke bijeenkomsten meestal slechts gedempt geluid klinkt, galmden in deze kamer van de dood de stemmen van Vader Abraham en Corry en de Rekels. Het was er een oorverdovend lawaai, afkomstig van de nabije ijsbaan. Huisarts Arie Knuistingh Neven ging de deur uit. Hij liep naar de ijsbaan toe en vroeg voorzichtig of de muziek wat zachter kon: ‘Vermaat in de Schoolstraat ligt slecht.’ Ze kenden de zieke wel, iedereen in het dorp kende elkaar. De muziek ging onmiddellijk uit. Vermaat mocht in alle rust sterven. Jaren later, vertelde de arts, bleek dat dit gebaar iedereen uit de familie was bijgebleven. ‘En,’ zegt hij ‘ik leerde ervan hoe groot de betekenis kan zijn van een ogenschijnlijk simpele handeling.’ Lees verder
Zichtbare moord
Driehonderd pagina’s beeldmateriaal over het lot van de Nederlandse Joden gedurende de Tweede Wereldoorlog.
In 1965 verscheen van de Amsterdamse hoogleraar Jacques Presser het boek Ondergang. Het was het verslag van moord met voorbedachten rade op meer dan honderdduizend Nederlandse Joden. Destijds klonk een schreeuw door ons land. In de NRC las men: Presser scheurde een wond open in de Nederlandse samenleving, die lang bedekt was gebleven. Lees verder
Het monster van de Cicero
In een chique buurt in Rome vindt een wrede verkrachtings- en moordzaak plaats. De daders zijn drie jongens uit een deftige buurt. Ze zaten op dezelfde eliteschool als de auteur. De auteur probeert uit te vinden hoe deze jongens met die achtergrond tot zo’n wrede misdaad zijn gekomen. Lees verder
Coming of age in Ierland
Marianne en Connell leren zichzelf en elkaar kennen. Lees verder
Zoektocht naar de eigen achtergrond
Na het overlijden van hun vader komen diens zes geadopteerde dochters bij elkaar. Wat heeft hij hen nagelaten? Lees verder
Gestolen kinderen
Wanneer een moeder op zoek gaat naar haar dood gewaande kind wordt ze geconfronteerd met een lugubere erfenis van de voormalige DDR.
Andreas was Valentina’s eerste liefde. Ze woonden in Oost Duitsland in de stad Brandenburg aan de rivier de Havel. Ze ontmoette hem bij het Havelfeest, het jaarlijks terugkerende festijn aan het begin van de zomer. Er waren daar tienduizenden Brandenburgers te vinden. Het werd een romance. Lees verder
Complot in de Grand Canyon
Een afgeslacht muildier in de Grand Canyon leidt tot een kettingreactie van moorden. De FBI staat onder zware druk. Lees verder
Autobiografie van nooit verzonden brieven
Theaterman toont zijn kwetsbaarste kanten.
In mei 2018 stapte cabaretier, zanger, entertainer en theaterman Paul van Vliet voor het laatst het podium af. Hij wilde dat het doek viel voor hij zelf zou vallen, een tragisch einde dat hij eerder bij collega’s zag. Maar het applaus mag verklonken zijn en de lichten gedoofd, dat houdt niet in dat deze rasartiest en schrijver pur sang ook de pen heeft neergelegd. Dat bewijst deze bundel vol nooit-verstuurde brieven. Het zijn epistels aan mensen die hem lief waren en zijn, aan overleden ouders, zijn joodse schoolvriendje Japie Groen met wie hij voetbalde tot de Duitsers hem op kwamen halen, aan het Friese pleeggezin Kuipers waar hij als het Haagse hongerkind ‘Pauke’ in 1945 logeerde, aan de mensen van Unicef en ga zo maar door. Het zijn in brieven vervatte herinneringen aan mensen die zijn leven kleurden. De cabaretier is schrijver geworden en presenteert zijn autobiografie. Lees verder