Hoe een dertienjarig meisje verdween
Cold case van tien jaar geleden.
Anne Kramer is sinds 2012 de baas van de afdeling ZwaCri, Zware Criminaliteit. Daar geeft ze de leiding aan een team van 700 forensische, digitale en financiële experts. Drugscriminaliteit vormt de hoofdmoot van hun werk, maar ook is er een team dat zich richt op cold case-zaken. Als Anne een sollicitatiebrief krijgt van onderzoeksjournalist Thomas van Norden wil ze de brief nét terzijde schuiven als ze ziet dat de man niet op een sappig verhaal uit is, maar een serieus verzoek indient om bij dat team te komen werken en bereid is daarvoor ook een scholing te volgen. Ze vraagt de man langs te komen. Tijdens het gesprek komt de aap uit de mouw. Thomas van Norden wil op zoek naar zijn nichtje Emma. De 13-jarige dochter van zijn zus Ina is tien jaar geleden spoorloos verdwenen. Er is met man en macht gezocht, maar ze is – dood of levend – nooit boven water gekomen. Na drie weken is de zaak op de plank gelegd, er wachtten de politie meer ernstige zaken. Thomas kan er niet in berusten. Zijn zus, is inmiddels gescheiden van haar uiterst onsympathieke echtgenoot Reinout, is nog dagelijks ondergedompeld in het verdriet om haar verdwenen dochter. Thomas heeft nu, tien jaar later, besloten Emma zélf te gaan zoeken.
Anne Kramer is in haar begintijd een van degenen geweest die zich druk met de zoektocht naar Emma heeft beziggehouden. Ze heeft het nooit kunnen verdragen dat de zaak in de lade verdween. Diep in haar hart is ze blij met Thomas’ ongewone verzoek. Ze geeft hem een kans. Thomas volgt scholing en treedt bij haar team in dienst. En omdat toeval niet bestaat, licht hij al in het begin van zijn onderzoek een tip van de sluier op die de politie tien jaar geleden niet kreeg aangereikt. Simpelweg omdat de tipgever indertijd in het ziekenhuis lag en daardoor niets van Emma’s verdwijning gehoord had. De man herkent Emma van de foto die Thomas hem toont en vertelt dat het meisje indertijd in zijn café vaak koffie dronk. En: dat ze als een echte tiener hoteldebotel verliefd was op de bediende die hij toen had, een Syriër van een jaar of twintig, die vrij plotseling was vertrokken. Thomas van Norden heeft beet. Akelig beet zo blijkt later.
Auteur
Joop van Riessen (1943) was tot zijn pensioen hoofdcommissaris van de Amsterdamse politie. Hij debuteerde in 2007 met In naam der wet, waarin hij schreef over zijn ervaringen over het werken bij de politie. Na deze terugblik begin hij misdaadromans te schrijven, waarbij zijn rijke ervaring hem ruimschoots van pas kwam. Hij creëerde Anne Kramer als ‘eigen’ politiecommissaris. Inmiddels figureert Anne in zestien misdaadromans.
Van Riessen schrijft geen memoires, al put hij uit zijn verleden. Hij schrijft actuele boeken over actuele gebeurtenissen en daarmee zijn deze thrillers zo bijdetijds als maar mogelijk is.
Kleine misser: moeder Ina vertelt de politie op pag. 32 dat ze ál Emma’s vriendjes en vriendinnetjes heeft gebeld om te horen of haar dochter dáár soms zat, om op pag. 34 te melden dat Emma wel vriendinnetjes heeft maar dat ze die niet kon bellen omdat ze daar geen nummer van had. Ik dacht aanvankelijk even dat ze hiermee iets wilde verbergen, maar het was een vergissing, die een redacteur had moet opmerken.
Van Riessen heeft ook dit keer weer een actuele misdaadroman geschreven.
Wel moet mij van het hart dat de rol van Anne Kramer in dit verhaal vrij gering is. Gezien het verloop was dat onontkoombaar, maar ik had de politie-inspecteur graag wat prominenter in beeld gezien. Desondanks is De zaak-Emma een spannende thriller die ik ieder aan kan raden.
Joop van Riessen – De zaak-Emma. ISBN 9-789-462-972-94-0. 272 pagina’s, €18,99. Amsterdam: Uitgeverij De Kring 2024.
