De wilde avonturen van een bezadigd zelfportret
Een meesterwerk als avonturier, wereldreiziger en ‘valsspeler’.
In de negentiende eeuw kocht de Prins van Oranje, de latere koning Willem II, het ene prachtige schilderij na het andere. Hij bouwde een kunstcollectie op die in Nederland zijns gelijke niet had. In 1823 verwierf hij Rembrandts zelfportret waarop de meester zichzelf had afgebeeld met een rode baret op het hoofd. De prins was buitengewoon trots op zijn aankopen en besloot ze een eigen onderkomen te geven in een Gotische Zaal die hij, tot ongenoegen van de architecten, zelf ontwierp. De opzichter van de bouw schreef daarover nog een boze brief: de prins was amateuristisch bezig en veranderde tijdens de bouw continu details. Maar goed, toen het geheel klaar was, kwam daar dus ook Rembrandt met rode baret te hangen, er bestaan nog voorstudies waarin daarvoor het bewijs geleverd is. Maar: er bestaan ook kopieën van het portret, zoals in die tijd wel gebruikelijk was. Schilders in spe leerden vroeger vaak het vak door werken van oude meesters zo treffend mogelijk na te schilderen als bewijs van hun eigen vaardigheid. Gevolg is dat er meerdere variaties van Rembrandt met rode baret zijn, en daar ligt de bron van veel misverstand in later jaren.
Lees verder
