Brieven geven blik op de ware Willem
Door vertaalfout ‘de Zwijger’ genoemd.
Boekenkasten vol zijn er over de man geschreven, de man die niemand van al die schrijvers ooit in levende lijve is tegengekomen. Bijna vijfhonderd jaar geleden geboren, tot bijna mythische proporties uitgegroeid, toegejuicht – zo valt in dit boek te lezen – als ‘Willem-Vader’, door tijdgenoten omschreven als ‘formidabel staatsman’ en ‘verlosser’. Wie zich verdiept in dit boek dat kortweg De prins heet, komt er al in het voorwoord achter dat deze ‘voortreffelijke Willem zonder wie het arme volk was overgeleverd aan de Spaanse tirannie’ ook een flinke dronkaard was. ‘Hij dronk soms meer dan hij dorst had, maar altijd bleef hij bij zijn verstand en gedroeg hij zich correct’. De toon is gezet. En wie denkt ‘kan het niet een onsje minder’ wordt onmiddellijk bediend. Want, zo vertelt de auteur, Willem zweeg niet uit wijsheid, hij zweeg niet omdat hij niets te zeggen had, nee, hij sprak als ieder ander. Lees verder →