Zwarte first lady modern Amerikaans icoon
‘Ik ben Michelle uit South Side. Ik hoor hier niet te staan.’
Steeds als Michelle Obama in haar rol als first lady een toespraak hield voor schoolkinderen uit minder bevoorrechte groepen, hield ze hen voor dat de wereld voor hen open lag, dat zij konden studeren, dat zij alle kansen hadden om hoog op de ranglijst te eindigen. Ze waren misschien arm of zwart of gehandicapt, ze stamden misschien uit milieus waar studeren niet normaal was, maar desondanks moesten ze dat doen. Ze konden president worden van de Verenigde Staten, of first lady en advocaat net als zij. Ik kom uit South Side. Ik hoor hier ook niet te staan! was de boodschap die zij hen meegaf.
En zo is het. Michelle Obama groeide op in Chicago, in een gezin met laagopgeleide zwarte ouders. Bijna de garantie voor een leven zonder perspectieven, een leven met slecht betaalde eentonige baantjes, een partner en een gezin die op hetzelfde pad voort zouden gaan. Maar Michelles ouders Fraser Robinson en Marian Shields Robinson waren net even anders dan hun buurtgenoten. Ze hadden er allebei spijt van dat ze hun schoolopleiding niet hadden afgemaakt en stimuleerden zoon Craig en dochter Michelle daarom de hoogst mogelijke opleiding te volgen. Beide kinderen doorstonden de strenge test voor een studie aan Princeton, daarna begon Michelle, na een nog hogere drempel te hebben genomen, in 1985 met haar studie rechten op Harvard Law School. Vader Fraser, gehandicapt door MS maar met ijzeren kracht doorwerkend, zag zijn kinderen waarmaken waarvan hij nooit had kunnen dromen. Zelf was hij altijd gedwarsboomd door zijn kleur. Racisme was in zijn jeugd niet alleen een onontkoombaar feit maar tevens de bepalende factor voor zijn toekomst. Wie zwart was moest dubbel zo goed zijn als een blanke om hetzelfde te bereiken. Oneerlijk? Het was een gegeven. Fraser – en ook Marian – wisten niet beter. Dat, met dank aan Martin Luther King, de wereld en daarmee de toekomst voor hun kinderen, enigszins verbeterde, vervulde hen met vreugde. Michelle Robinson redde het, dankzij haar ouders, haar ijzeren wil, haar op de universiteit gegroeide zelfvertrouwen en haar grote talenten. Lees verder →
In 1965 ontsnapt een spion aan de Indonesische terreur, maar niet aan het schuldgevoel over zijn mogelijk lafhartig optreden.
