Onze correspondent in Frankrijk

Wonen en werken in La Douce France

Stukjes en chansons.

Frankrijk, je haat het of je houdt ervan. Voor velen is het nog steeds het ideale vakantieland. Anderen mijden het of rijden er, vloekend op de Boulevard Périphérique, liefst zo snel mogelijk doorheen op weg naar Spanje of Italië.

Frankrijk, ze spreken er alleen Frans en dan nog vreselijk snel. Een buitenlandse toerist heeft eigenlijk een encyclopedische kennis van de France taal en cultuur nodig om met échte kennis van zaken door het land te kunnen reizen. Maar gelukkig zijn er genoeg Frankrijk duiders, waaronder de buitenlandse correspondenten, die het nog leuk vinden ook om, meestal vanuit Parijs, ons op de hoogte te houden van de ontwikkelingen in dit merkwaardige land. Kees Brusse was er één, Philip Freriks een andere. En nu is er Frank Renout.

Auteur

Frank Renout is correspondent voor verschillende Nederlandse en buitenlandse media in Frankrijk, waaronder het NOS-journaal. Ooit werd hij in de Volkskrant als volgt getypeerd:

Volgens mij heb ik nog nooit iemand gezien die zo Frans is. Die zwartgrijze dos, die neusvleugels, die ogen die wat dichter bij elkaar staan, die warme, bijna ronkende dictie. Die naam. Frank Renout is franser dan Frankrijk zelf.

Dit boekje bestaat uit 60 columns van twee pagina’s. Een greep uit de titels: Kaas, Brunette, French lover, Hollande, Champs-Élisées, Wijn, Gainsbourg, Topkok, Eiffeltoren, Loodgieter, Baguette, Hallyday, Op tijd komen, Mbappé, en 2CV. U ziet: franser kan het niet.

Het eerste verhaal, getiteld Patteland, is al een prachtige binnenkomer over het chaotische dorpje waar Frank woont en het aldaar begraven van boerenonderbroeken. Gruw met de Fransen mee over een Engelsman die de topkaas Beaufort tot fondue wil smelten. Wist u dat er een boek is verschenen met de beste grappen van de voormalige president Hollande? En dat de 37.000 bewakingscamera’s op de Champs-Élysées nauwelijks worden gebruikt tegen criminelen, maar veel meer tegen verkeersovertredingen?

Frankrijk blijkt overigens lang niet meer wijnland nummer 1. Volgens specialisten bleken de Verenigde Staten de meeste wijn te drinken. Italië de meeste wijn te maken en Spanje de meeste wijngaarden te hebben. In Frankrijk hoort wijn echter nog altijd bij het joie de vivre.

Tijdens een zakenreis overlijden bij een bordeelbezoek wordt in Frankrijk gezien als een bedrijfsongeval, waardoor de nabestaanden gewoon aanspraak op hun uitkeringsrecht kunnen maken. Een Franse versie van The American Dream bestaat ook. Alan Geaam uit Liberia vluchtte als kind met zijn ouders naar Libanon. In Frankrijk beland met een toeristenvisum begint hij als bordenwasser. Nu is hij topkok met een Michelinster.

De Eiffeltoren is ooit beklommen door een olifant. Fransen brengen hun vakantie het liefst door in eigen land, maar smullen van boeken over verre reizen. Prachtig is het verhaal over de ‘geboorte’ van de baguette in 1793, inmiddels door de Unesco erkend als beschermd cultureel erfgoed.

Fransen komen nooit op tijd (dat hebben zo overigens gemeen met andere Mediterrane volken; AK).

Frank Renaud is een liefhebber van het Franse chanson en steekt dat ook in dit boekje niet onder stoelen of banken. In verschillende columns wordt aandacht besteed aan bepaalde liederen en/of artiesten. Door middel van een QR-code aan het eind van zo’n stukje zijn de genoemde chansons via Spotify te beluisteren. Een extra attractie van dit boekje. En zo kun je niet alleen lezen over, maar ook nog luisteren naar onder andere Barbara, Carla Bruni, Juliette Gréco, Dalida en natuurlijk Jacques Brel.

Leuk om te lezen, zelfs voor Frankrijk-haters.

Frank Renout – Onze correspondent in Frankrijk. ISBN 978-90-8989-942-2, 128 pagina’s, € 15,99. Amsterdam: Uitgeverij TERRA 2023.

Dit bericht is geplaatst in Alle Boeken, Columns, Cultuur, Europa. Bookmark de permalink.