Een burenruzie is meer dan een film
Vioolspel onder de venijnboom.
Leuven, België en heel de wereld zuchten onder een pandemie. Een lockdown houdt niet alleen nette mensen, maar ook het geboefte van de straat. Politie-inspecteur Thomas Berg heeft eindelijk de gelegenheid uit te rusten van zijn hectisch bestaan, helemaal alleen, want zelfs zijn trouwe assistent Lou wordt getroffen door het virus. Maar Berg houdt niet van deze opgelegde rust. Integendeel. Als hij door het desolate Leuven loopt bekruipt de mismoedigheid hem. Hij is een echte doener. Hij wil werken, hard werken, uitgedaagd worden door criminelen en de strijd met hen aangaan en winnen. En nu zit hij verplicht thuis. Als zijn bevriende buurvrouw Tine met champagne voor de deur staat weet hij dat ze hem een gunst komt vragen. Ze komt met een vreemde vraag. Zou Thomas met haar naar een film willen gaan, ‘Slagschaduw’, geregisseerd en geschreven door de ex-man van haar zus? Zij en zus Karlien hebben hem al gezien en Karlien is ernstig van slag.
Ze vertelt dat filmmaker Jonathan Van Cauwenbergh in zijn film heel veel feiten en symbolische verwijzingen heeft opgenomen uit zijn huwelijk met Karlien. Maar dat niet alleen. Hij heeft er ook een moord in verwerkt. En Karlien is ervan overtuigd dat die moord een bekentenis is: Jonathan wil haar vertellen dar hij haar nieuwe man heeft vermoord. Nu wil ze dat de politie zich erop stort, zodat haar ex zijn gerechte straf niet zal ontlopen. Thomas Berg is sceptisch. Maar goed, Corona houdt hem thuis, hij heeft niets beters te doen, dus hij stemt erin toe met Tine naar de film te gaan, op de valreep, voor de bioscopen sluiten. Of hij daarna in actie komt, is zíjn zaak. De film is gebaseerd op een verhaal over een burenruzie, de schaduw van een reusachtige boom splijt niet alleen een huwelijk maar zaait ook dood en verderf. De boom is namelijk een taxus, die ook wel ‘venijnboom’ wordt genoemd omdat zijn naalden zo giftig zijn.
Auteur
Jo Claes (1955) is van 1984 tot aan zijn pensionering in 2016 docent Nederlands en Engels geweest in het voortgezet onderwijs. Hij debuteerde in 1986 met De stenen Toren, dat prompt de Beste Debuut-prijs kreeg. Al Claes’ misdaadromans spelen in Leuven, volgens de auteur ‘de mooiste stad ter wereld’. In 2008 verscheen inspecteur Thomas Berg ten tonele in De zaak Torfs. Sindsdien is de inspecteur de ‘inspector Morse’ in zestien boeken. Deze vergelijking gaat op meerdere fronten op, Berg heeft evenals de beroemde Morse zijn sympathieke eigenaardigheden: hij houdt van opera en klassieke muziek, van auto’s maar wenst niet zelf te rijden, hij kweekt orchideeën en heeft een goed oog voor vrouwen maar geraakt nooit aan een échte relatie.
Vandaar én vanwege de prachtige plot die elk ‘Berg-boek’ bevat deze dringende vraag: wanneer worden deze fraaie verhalen nu eindelijk eens verfilmd?
Claes verwerkt in zijn misdaadromans (hij weigert terecht de modieuze term ‘literaire thriller’ te gebruiken) ook altijd aspecten van de geschiedenis (van Leuven); een vleugje hagiografie, iconografie en mythologie komen ook nog wel eens bovendrijven.
Uw recensent is een ware ‘Claes-bewonderaar’. Desondanks moet mij van het hart dat deze Slagschaduw wat trager is dan ik gewend ben van deze auteur. Misschien dat de stedelijke lethargie rond de corona, de tijd waarin Claes dit boek heeft geschreven, ongewild is binnengeslopen.
Desondanks, het is en het blijft een fraai boek. Thomas Berg mag blijven en Claes moet blijven schrijven ter leering ende vermaeck, om bij Claes’ historische inslag te blijven. Dat soort toevoegingen vormen de kersen op de taart.
Jo Claes – Slagschaduw. ISBN 9-789-0892-4918-0, 400 pagina’s, € 21,99. Antwerpen: Houtekiet Uitgeverij 2022.