Biecht aan mijn vrouw

Wat valt er te biechten als het verleden opspeelt?

Covid, woke, welvaartskloof, rijkdom en somberte samen.

Als Covid Europa bereikt wrijven uitgevers zich in de handen. Dat virus zou nog wel eens voor een mooie hoeveelheid boeken kunnen gaan zorgen. De eerste oogst viel tegen, auteurs in kwestie reageerden behoorlijk gelijkgestemd en maakten zich uit de voeten als zij bedreigd werden door Corona. Vanuit hun zelfopgelegde quarantaine beschouwden zij de wereld waar weinig gebeurde.

Pieter Waterdrinker en zijn vrouw Julia zaten opgesloten in Sint Petersburg. Nadat het ergste leed geleden is vertrekken ze tijdelijk naar het huis van een zwager in Zuid-Frankrijk. Zo, dát virus zat er ook weer op. Maar dan krijgt de auteur de kans om een paar weken als writer-in-residence boven een boekhandel in Amsterdam te komen wonen. Julia blijft achter.

En dán begint het verhaal van dit boek. Want als Pieter op zijn etage arriveert wordt hij opgescheept met Jeva Harms, die met haar eigen sleutel binnenkomt. Ze woonde er vóór Pieter met een zogenaamd geëngageerde zwarte rap-dichter, Winston Wow. Haar relatie met hem is voorbij, Jeva is dakloos en ze vindt dat ze wel als logé bij Pieter kan intrekken. Ze zal hem geen last bezorgen. Het geeft Pieter een ongemakkelijk gevoel. Niet alleen omdat Julia hem dagelijks beeldbelt en hij het gevoel heeft dat hij Jeva uit zicht moet houden. Want hij heeft weliswaar geen relatie met haar, maar zal Julia dat geloven?

Pieter wordt geconfronteerd met nóg een onverwachte en onaangename gast, ditmaal uit zijn Zandvoortse jeugd en begin-Amsterdamse studentenverleden: Otto Brons. Brons vertelt hem dingen uit die tijd en herinnert hem aan een korte relatie die Pieter toen had, die hem hevig aangrijpt. Liegt de man of heeft hij werkelijk dingen gedaan waarop hij nu met schaamte en schuldgevoel moet terugkijken? Moet hij alsnog in actie komen? De writer-in-residence schrijft geen letter. Hij is door onrust bevangen. En Julia merkt tijdens haar dagelijkse telefoontjes dat Pieter niet zichzelf is. Wat is er aan de hand? Heeft hij haar iets op te biechten soms?

Auteur

Pieter Waterdrinker (1961) is een Nederlandse schrijver en journalist die het grootste deel van zijn werkende leven al in Moskou en Sint Petersburg woont. Hij is dertig jaar correspondent geweest voor De Telegraaf, maar werd er vrij rücksichtslos uitgezet toen hij om een column vroeg. Deze bepaald niet appetijtelijke scène wordt uitgebreid in het boek beschreven.

Waterdrinker (van origine heet hij Van der Sloot, Waterdrinker is de naam van zijn moeder die hij later als nom de plume en toen definitief aannam) schreef inmiddels tien romans. Zijn Tsjaikovskistraat 40, over een eeuw Rusland, bracht hem internationale roem. Het boek werd in diverse talen vertaald. Hij werd onder meer genomineerd voor de prestigieuze Impac Literary Dublin Award 2011.

Pieter Waterdrinker behoort tot de beste auteurs van ons land. Hij is een panoramisch verteller, een kunst die slechts weinigen beheersen. Hij is in staat te spotten, ironisch de wereld op de hak te nemen, te mijmeren en kritiek te geven op de maatschappij waarvan hij deel uitmaakt. Zijn stijl is schitterend, hij flaneert door het leven en neemt zijn lezer gaarne aan de hand.

En toen, opeens, was zijn Russische leven voorbij. Hij was weer samen met zijn vrouw en hun twee geliefde katten terug in Sint Petersburg toen Poetin de oorlog tegen Oekraïne begon. In het tv-programma Buitenhof zei hij: ‘Wij zagen Poetin en wij hoorden Stalin. En we wisten dat we weg moesten’. De volgende dag vertrok Julia naar Frankrijk, Waterdrinker naar Nederland waar hij moest zijn in verband met de presentatie van dit boek. Dat was het. Nooit kan hij terugkeren naar zijn ooit zo geliefde Rusland.

Nog één detail: verlustig u vooral even aan de lezing die de auteur geeft: alle gasten zitten in oude telefooncellen in een soort museum voor oude techniek. De schrijver zelf krijgt de ereplaats in een oude rode telefooncel. Hij staat met luidsprekers in verbinding met het geïnteresseerde publiek. Prachtig!

Wat staat de schrijver te wachten? Wat staat ons te wachten?

Dit is een overweldigend boek zoals elk boek van Waterdrinker.

Pieter Waterdrinker – Biecht aan mijn vrouw. ISBN 9-78790-383-1137-6. 285 pagina’s. €23,99. Amsterdam: Nijgh & Van Ditmar 2022.

Dit bericht is geplaatst in Alle Boeken, Fictie. Bookmark de permalink.