Feyenoorder ben je niet voor de lol

Mijn hunkering naar de schaal

Euforische ontlading na jarenlang smachten

Feyenoord is de mooiste voetbalclub van Nederland. Die club heeft een enorme aanhang, niet alleen in de thuisbasis Rotterdam, maar tot ver daarbuiten in binnen- en buitenland.

Asten is een dorpje in Zuidoost Brabant, onder de rook van Eindhoven. Voor voetballiefhebbers op twintig minuten van het verwarmde Philips Stadion. In Asten wonen veel PSV-supporters, maar tussen hen woont een fervente Feyenoord supporter en die heeft jaren moeten moeten afzien.

Auteur

Stephan van Erp (1966) is behalve schrijver ook fotograaf en muzikant. Zijn laatste roman is Peelpijn (2019). Daarnaast is hij ook fanatiek Feyenoord-supporter en dat als lid van een PSV-familie en als echtgenoot van Saskia die voor Ajax is. In dit boekje beschrijft hij hoe zeer en hoe lang hij heeft moeten smachten tot, na achttien jaar, op 14 mei 2017, de club historie schreef door voor de vijftiende keer landskampioen te worden.

Het zal wel niet altijd gezellig geweest zijn tijdens het seizoen 2016/17 in huize van Erp, want Stephan geeft ruiterlijk toe dat hij alle redelijkheid en realiteitszin uit het oog verloor, schold op alles en iedereen en door dit gedrag zijn vrouw het huis uit joeg als Feyenoord voetbalde.

Het zat er van jongs af aan in bij de kleine Stephan. Hij was zeven toen een handgeschreven kaart van zijn idool Willem van Hanegem hem ‘genas’ van een zomergriepje. Toen PSV kampioen werd at hij zich weliswaar de thuis aangesneden taart goed smaken, maar hij huilde in bed omdat hij het erg vond dat Feyenoord geen kampioen was gevonden.

Hij beschrijft hoe zijn grote held Willem van Hanegem in 1983 afscheid nam, want hij was er bij in De Kuip (uw recensent trouwens ook). In 1974 maakte hij bewust het eerste kampioenschap mee. Tijdens zijn studie in Maastricht leerde hij Saskia kennen en uitgerekend bij het koukleumen tijdens Feyenoord-FC Sion voor de UEFA Cup werd het wat. Dat Ajax-meisje moet dus echt wat in die Feyenoord-fanaat hebben gezien. Geweldig om te lezen. En uitgerekend in Maastricht overwon Feyenoord in 1992 een van de laatste hindernissen op weg naar het kampioenschap van 1992, dat in Groningen een feit werd.

Liefde voor Feyenoord betekent overigens nog geen liefde voor de wandaden van Het Legioen, zoals Stephan duidelijk laat blijken.

Na het kampioenschap van 1999 bleef het winnen van de UEFA Cup ‘één laatste stuitrekking. Toen ging het licht uit’. In ‘Mijn hart huilt lezen we over de over het ultieme dieptepunt, de dramatische 10-0 nederlaag tegen PVV. Maar op de Day after toont zoon Wout wat ware clubliefde is:

Ik hoor Wout de trap af komen. Hij opent de gangdeur naar de keuken. Daar staat hij dan in vol ornaat. Het rood-witte Feyenoord-tenue zit strak om zijn tengere lijf. De te grote zwarte voetbalbroek met Feyenoord-logo komt tot aan zijn knieën. Ik vraag hem of hij het wel zeker weet. ‘Pap, ik ben voor Feyenoord, ook na gisteren.’ Held!

De Coolsingel blijft nog jaren leeg. Maar dan breekt het seizoen 2016-2017. Dit neemt (terecht) meer dan de helft van het boekje in. Stephan weet niet wat hem overkomt. Na een dipje in de herfst wordt Feyenoord winterkampioen. En dan gaat het crescendo, maar niet altijd en Feyenoord weet zich steeds te herpakken, als ze tenminste niet op kunstgras moeten spelen. En dan wordt de ‘kampioenswedstrijd’ bij het nietige Excelsior verloren. Gelukkig schiet good old Dirk Kuijt de club een week later alsnog naar het kampioenschap. Een gigantische ontlading volgt, uiteraard ook in huize Van Erp.

Samen met Wout en Hannah spring ik intens gelukkig in de kamer om het kampioenschap…de komende twintig jaar kan ik alles weer hebben…Dat nemen ze mij nooit meer af. Hij biedt Saskia zijn excuses aan voor zijn onredelijke gedrag van de afgelopen tijd. En misschien ook aan mijn buren. Zesentachtig maal hebben zij mijn oerkreet aangehoord, alsof ik levend werd gevild. Het waren slechts doelpunten van mijn cluppie, mijn Feyenoord.

Een must voor wie Feyenoord een warm hart toedraagt.

Stephan van ErpFeyenoorder ben je niet voor de lol. Mijn hunkering naar de schaal. ISBN 978-90-825778-5-2 155 pagina’s, € 19,95. Waalwijk: Uitgeverij De Boomhutschrijver 2020.

Nawoord van de recensent.

Feyenoord is een wereldclub, supporters bevinden zich overal binnen en buiten Rotterdam. Waar je woont bepaalt mede de kijk op sommige voetbalzaken. De Rotterdamse supporter kent twee erfvijanden: 020 en Sparta. PSV is eigenlijk geen rivaal, het is een ‘boerenclub’, omhooggevallen door de enorme financiële steun (inmiddels wat minder) van de Philipsbazen. Daarom is met 10-0 verliezen van PSV weliswaar pijnlijk, maar minder erg dan een kleine nederlaag bij de aartsrivaal, of bij ‘dat rot-Sparta’. Maar als je tussen die boeren woont ervaar je dat natuurlijk anders.

Dit terzijde.

Dit bericht is geplaatst in Alle Boeken, Voetbal. Bookmark de permalink.