Moordoverschot
De burgemeester van Knokke komt er achter dat de gemiddelde leeftijd achterblijft bij het landelijk gemiddelde. Grote zuigelingensterfte is in elk geval niet de oorzaak.
Korpscommandant Theofiel Mangels, hoofd van de politie van Knokke, ontbiedt inspecteur Luc Borré. ‘Graaf Burgemeester Leopold Lippens heeft jou aangewezen om als afgevaardigde van de politie een vergadering van de gemeentediensten bij te wonen.’
Deze op zichzelf niet erg schokkende mededeling komt voor inspecteur Borré onder spanning te staan, als Theofiel Lippens uitlegt dat het om een geheime bijeenkomst gaat waaruit absoluut niet gelekt mag worden. Behalve natuurlijk naar de korpscommandant zelf.
De inspecteur vraagt nog wel waarom hij is uitverkoren de zeer besloten bijeenkomst te bezoeken. Mangels geeft hem als antwoord: ‘Om renpaarden te kalmeren, zetten ze er ezels bij’.
De volgende morgen om negen uur is het zover. Burgemeester Lippens zuigt als gewoonlijk alle aandacht naar zich toe. Desondanks gluurt inspecteur Borré naar de schooldirectrice die in zijn gezichtsveld zit.. Op de eerste rij, natuurlijk. Een ongeschminkte nachtmerrie op lage schoenen. Een rok tot halverwege de kuiten, knoopjes van de blouse dicht en de handen zedig in haar schoot gevouwen. Net als iedereen kijkt ze minzaam naar het spreekgestoelte.
De burgemeester vertelt over een geheim rapport waaruit blijkt dat de gemiddelde levensverwachting in Knokke de laagste is van geheel België. Iemand vraagt of dat misschien aan babysterfte ligt. Je hoort tegenwoordig immers zoveel over de wiegendood.
Uit nader onderzoek blijkt echter dat het hoge aantal sterfgevallen onder vrouwen in de leeftijd van veertig tot vijftig debet is aan de schokkende statistiek. De politieleiding van Knokke raakt vervolgens geheel op tilt als het donkerbruine vermoeden ontstaat dat onder al die sterfgevallen wellicht twintig moordzaken zijn. Noodlottige ongevallen of betreurenswaardige zelfdodingen blijken te kunnen worden aangemerkt als zeer verdachte gevallen.
Auteur
Jos Pierreux (1957) is een Vlaams schrijver. De meeste van zijn misdaadverhalen, met inspecteur Luk Borré in een hoofdrol, spelen zich af in Knokke. In 2018 won hij de felbegeerde Hercule Poirotprijs met de roman Niets ergers dan spijt.
In dit boek worden eerst een groot aantal dubieuze sterfgevallen tegen het licht gehouden. Telkenmale heeft de echtgenoot een bijna absurd sterk alibi. Uiteindelijk spitst het rechercheren zich toe op een overlijden waarbij de vrouw bij het kuisen van de ramen van zeven hoog op de kasseien viel. Uiteraard is poetswoede bij vrouwen te verklaren, maar het is wel vreemd dat de rest van de woning onder een laag stof ligt. Wat is er aan de hand?
Een lichtvoetig geschreven thriller over misstanden in een Vlaamse badplaats.
Jos Pierreux – De man die niet van vrouwen hield. ISBN 978-94-6001-415-4, 319 pagina’s, € 19,95. Antwerpen: Uitgeverij Vrijdag 2015.