Dodie Smith – De dagboeken van Cassandra Mortmain. Vertaald uit het Engels (I Capture the Castle) door Hannie Tijman. ISBN 978-94-9216-806-1. 397 pagina’s, € 24,95. Elburg: Karmijn 2017.
Zeventienjarige schrijfster in spe oefent op haar familie.
De familie Mortmain bestaat uit een wonderlijk samenraapsel. Vader James, auteur van een beroemd boek en na verschijning daarvan in een writers block verzonken, stiefmoeder Topaz, mooi, vrolijk, schildersmodel, de beeldschone 21-jarige zuster Rose die niet meer kwaliteiten heeft dan haar schoonheid, broertje Thomas, puberend schoolkind en de 18-jarige eeuwig klussende Stephen die bij het gezin woont sinds zijn moeder, de huishoudster, overleed. En dan natuurlijk Cassandra.
Cassandra is zeventien. Het is haar diepste wens schrijfster te worden en omdat ze niets opmerkelijks meemaakt oefent ze haar schrijverschap door dagboeken te schrijven over haar familie en hun verblijf in een vervallen kasteel. Het gezin is doodarm. Maar Cassandra noteert het leven als een aaneenschakeling van gebeurtenissen, gekleurd door humor en ironie, soms wat wazig bekeken door de knagende honger.
Dan komen er in het landgoed naast de ruïne Amerikanen wonen. Aangezien zij steenrijk zijn, zou het mooi uitkomen als één van de heren verliefd zou worden op Rose en daardoor tegelijkertijd de familie uit het slop zou trekken. Maar mooie ideeën komen niet altijd uit. En Cassandra kan nog zoveel moeite doen een even serieuze schrijfster te worden als haar heldin Jane Austen, als zij voor het eerst van haar leven verliefd wordt heeft zij de zaken minder goed in de hand. Want hoe kan zij haar eigen ontwikkeling als schrijfster vastleggen als zij ten prooi is aan verwarring? Observeer je jezelf dan nog rustig?
Dodie Smith (1896-1990) woonde tijdens WOII met haar Britse man – een gewetensbezwaarde – in Californië. Zij had daar ontzettende heimwee naar Engeland. Vanuit die heimwee ging zij schrijven over het Engeland van vroeger. Dit inmiddels klassieke boek speelt in 1930. Het is al sinds de verschijning in 1949 een groot succes en werd al die jaren herdrukt. Ook werd het verfilmd en herschreven voor theater en musical. Een ander groot succesboek van Smith was 101 Dalmatiërs.
Al meteen na het lezen van de eerste zinnen van dit boek Ik schrijf dit terwijl ik in de gootsteen zit. Nou ja, eigenlijk zit ik met mijn voeten in de bak. De rest van mij bivakkeert op de afdruipplaat, die ik wat comfortabeler heb gemaakt met de deken van onze hond en de theemuts, kreeg ik ‘Joop ter Heul – reminiscenties’. Maar ook Pippi Langkous kwam regelmatig tijdens het lezen van de dagboeken langs. Dat zijn geen negatieve kwalificaties, maar meer kleurindicaties voor de toekomstige lezer van dit boek. Wie van bovenstaande boeken houdt, mag Cassandra’s dagboeken zeker niet missen.
Mag ik nog een kritiekpuntje kwijt, om levens te redden? Als Cassandra haar warme bad neemt, glipt de hond Heloïse de badruimte in. Cassandra zit net te genieten van een stuk chocolade. Ze kan de bedelende ogen van de hond niet weerstaan en geeft hem de helft van de reep. Maar: een hond (of kat) die chocola eet loopt grote kans op een cacaovergiftiging. Wellicht stond dit in het origineel van de dagboeken ook zo beschreven, maar destijds ging een hond ook al dood aan cacao. Uitgever doe er wat aan, hondenbezitters zullen u dankbaar zijn.
Een heerlijk opgewekt wegdroomboek, bijvoorbeeld om mee op (mei?)vakantie te nemen.