Kale Kees

Kees Jansma – Kees. ISBN 978-90-71359-910, 327 pagina’s, € 19,95. Rotterdam: De Buitenspelers 2011.

Kees Jansma. Wie kent hem niet? Zijn één-tweetjes op televisie met Rinus Michels tijdens de Europese voetbalkampioenschappen van 1988 staan bij mij nog op het netvlies. Jarenlang becommentarieerde Jansma voetbalwedstrijden op radio en tv en schreef hij voor onder andere Voetbal International ofwel VI. Ook was hij tien jaar lang hoofdredacteur van Studio Sport. Tegenwoordig is hij bekend als de perschef van het Nederlands voetbalelftal.

In dit boek vertelt het voetbaldier Kees Jansma zijn levensverhaal. De liefde voor het voetballen kreeg hij van zijn vader, Ajaxsupporter. Jansma zelf groeide op in Den Haag en hij was en is voor ADO. Hoewel het boek min of meer chronologisch is opgezet wijdt Jansma elk hoofdstuk aan iemand uit de sportwereld die we daardoor beter leren kennen, zoals de onvergetelijke Theo Koomen, Rinus Michels, Willem van Hanegem, Johan Derksen, Abe Lenstra, Leo Beenhakker, Marco van Basten, Mart Smeets en Bert van Marwijk. Het is over het algemeen een vrolijk boek, al staan er ook droevige dingen in zoals de dood van de pasgeboren Anissa Boularouz tijdens het wereldkampioenschap voetbal in Zuid-Afrika. Kees laat de lezer toe tot zijn eigen zielenroerselen en tegen het eind van het boek wordt hij wat melancholisch als hij vertelt over het overlijden van zijn vader die hij mist hem als vraagbaak en praatpaal. Hij vraagt zich af wat er gebeurt als de mensen om hem heen hem zat zijn. Jansma is inmiddels de zestig ruim gepasseerd. Moet hij blijven werken of stoppen? Ik citeer het einde van dit boek. ‘Steeds vaker hoor ik mezelf praten, steeds vaker ontevreden onderweg, steeds vaker tevreden thuis. Steeds meer ben ik op zoek naar de leegte, waarvoor pa mij tot de dag van vandaag waarschuwt,’

Ik heb dit boek vrij snel uitgelezen, want het bleef me boeien. Er staan prachtige anekdotes in, met name over Rinus Michels die Jansma er nogal eens tussen nam. Of de Generaal ook het brein was achter Kees’ te waterlating door de spelers van het Nederlands elftal in 1988 wordt niet verteld. Prachtig is het verhaal hoe zijn huidige vrouw Petra aan haar ouders vertelt dat ze een nieuwe vriend heeft. Haar vader oppert: ‘Als het maar niet Mart Smeets is’ ‘Nee, het is Kees Jansma…’Pa: ‘Dat is nog erger’. Mooi is ook hoe Kees zijn liefde betuigt voor Alphense Boys.

Het boek zit vol interessante achtergrondinformatie over het merkwaardige voetbalwereldje. Het leert ons ook die Kale Kees wat beter kennen, de man die onder meer gevraagd is directeur te worden van Feyenoord (twee keer), Ajax en ADO en zo verstandig was dat niet te doen. Ik vond het een aangename nadere kennismaking.

Dit boek is tevens uitgebreid besproken in de boekenrubriek LeesKost van het programma PuurCultuur op MeerRadio (woensdag 4 januari 2012).

Dit bericht is geplaatst in Alle Boeken, Autobiografie, Sport. Bookmark de permalink.