Jacques Verbeek – Haar laatste station. ISBN 978-90-484-2312-4, 304 pagina’s, € 25,95. Zoetermeer: Free Musketeers 2012.
Boeiend tweede boek.
Na zijn verdienstelijke debuut met Verlangens (zie https://www.leeskost.nl/?p=832) ging de gepensioneerde ambtenaar Jacques Verbeek gelukkig door met schrijven. Sommige personen uit dit boek komen ook al voor in Verlangens, maar dat kan echter ook heel goed zelfstandig worden gelezen.
Het boek bestaat uit twee delen. In het eerste deel maken we kennis met de uit Oekraïne afkomstige Valera, die op het punt staat een cruciale beslissing in haar leven te nemen. De lezer leert over het huiveringwekkende lot van het jonge meisje en haar familieleden tijdens de Tweede Wereldoorlog en over de Duitser die dat lot mede bepaalde. De ingrijpende beslissing die Valera neemt betekent definitief afscheid van haar Nederlandse minnaar Harry, iets wat hen beiden veel verdriet doet.
In deel twee komt Harry’s dochter Elena na de dood van haar ouders achter de verhouding van haar vader en ze probeert Valera te achterhalen, wat haar achtereenvolgens naar Parijs, Tel Aviv en Kreta voert. De naam van een pasgeboren kind confronteert haar daarbij weer met haar eigen verleden. Pas nu kan ze het verlies van haar eigen ongeboren dochtertje een plaats geven, haar eigen persoonlijke tragedie die jaren geleden in Zuid-Afrika plaatsvond. Uiteindelijk is ze er aan toe de draad met haar vriend Jaap, die op Gozo (het noordelijkste eiland van de republiek Malta) weer op te pakken en ze doet dit op een bijzonder originele manier, waarmee het boek een romantisch slot krijgt. Dat daarbij Melodie d’Amour van The Ames Brothers klinkt is een geste van dankbaarheid van Elena aan haar vader.
Verbeek heeft een typische schrijfstijl. In elk hoofdstuk zet hij de centrale persoon neer als ik-figuur en kruipt als het ware in diens huid. Ook in dit boek zijn er verschillende verhaallijnen, maar ze zijn deze keer wat beperkter en daardoor beter door de lezer te behappen dan in de vorige roman. Ik vond dan ook in dit boek meer vaart zitten.
Ook nu weer komt de couleur locale van Gozo, maar ook van Malta aan de orde. Daarnaast wordt uitvoerig ingegaan op Kreta, het eindpunt van de zoektocht van Elena. Dit geeft de auteur de gelegenheid de spanning op te bouwen naar de emotionele ‘ontknoping’ van die zoektocht. Voor mij had dit wel wat korter gekund want ik wilde snel door met het verhaal, wat ik verder met plezier heb gelezen.
Ik kijk uit naar Verbeeks derde boek.