Arjen Lubach – IV. ISBN 978-90-5759-584-4, 319 pagina’s, € 19,90. Amsterdam: Podium 2013.
Adembenemende thriller.
Arjen Lubach heeft al eerder in Magnus laten zien een creatieve plot te kunnen bedenken (van een toneelschrijver die erachter komt dat zijn creditcard in Stockholm wordt misbruikt en dat zelf ter plekke gaat onderzoeken). Na een wat traag begin volgen ook in dat lezenswaardige boek de gebeurtenissen elkaar snel op. In IV gaat het allemaal echter nog veel sneller.
De wiskundige Elsa Ruys, bijna gepromoveerd, en haar vader, de emeritus hoogleraar Middeleeuwse Geschriften Marcus Ruys, hadden een bijzondere band. Van jongs af aan trainde Ruys zijn dochter in het oplossen van raadsels en hielp haar daardoor met het scherpen van haar intelligentie.
Die intelligentie heeft ze hard nodig als ze verneemt dat haar vader is vermoord en ze verdenkt al snel de brenger van de boodschap ervan haar de moord in de schoenen te schuiven en slaat op de vlucht.
Het laatste raadsel dat haar vader naliet brengt Elsa in contact met de studente kunstgeschiedenis Robin die recent nog contact met haar vader had over de inhoud van een oud geschrift. Vrij snel na de komst van Elsa wordt er bij Robin op de deur gebeukt en vluchten de twee vrouwen samen en bundelen hun krachten.
Dan ontrolt zich een bloedstollend avontuur in een duizelingwekkend tempo. Ze komen in contact met de directeur van de Nederlandse bank, een voormalige geliefde van Marcus Ruys en met de ‘televisieprofessor’ Maarten van Eck, die vroeger met hem samenwerkte.
Elsa, Robin en Maarten moeten zowel uit handen van de moordenaars, onder leiding van de geheimzinnige ‘IV’, als de politie voor weten te blijven en het document opsporen. De inhoud daarvan zou wel eens een goed bewaard staatsgeheim uit de tijd van Koning Willem III en staatsrechthervormer Thorbecke kunnen zijn. En wat of wie is toch het Leger van drie?
Het verhaal dendert in razendsnel tempo naar de onverwachte ontknoping, zonder dat je overigens als lezer er je greep op verliest.
Het is een goedgeschreven en bloedserieus boek, maar toch kan er een enkele keer worden gelachen. Zoals het moment waarop beide jonge vrouwen zich afvragen of Maarten homo is. Robin trekt haar T-shirt uit en als Maarten helemaal niet op het sexy uitzicht reageert zegt ze: ‘ja, homo’ en moet Elsa lachen.
Merkwaardig vind ik dat de (fictieve) burgemeester van Delft NA een homoseksuele relatie met een vrouw trouwt en een gezin sticht. Meestal gaat dat andersom.
Het is frappant dat Lubach evenals Tomas Ross in De nachtwaker (zie http://bit.ly/1905sqc) voor zijn plot gebruik maakt van de geruchten, dat Willem III niet de verwekker van Wilhelmina zou zijn, omdat hij daartoe niet meer in staat was. Lubach werkt dit gegeven echter totaal anders uit.
Dit boek is zeker geen factie, maar fictie hoewel er door de auteur, overigens op zeer vrije wijze, gebruik wordt gemaakt van één bestaand persoon. Juist het slot benadrukt die fictie.
Ik kon dit boek niet neerleggen en móest het snel uitlezen. Zonder meer een aanrader.
Aan dit boek werd tevens uitgebreid aandacht besteed in de boekenrubriek LeesKost van het programma PuurCultuur op MeerRadio (woensdag 11 september 2013). Het geluidsbestand staat hieronder.