Herinneringen van een gynaecoloog 1960 – 2023
Van jong broekie tot patiënt op leeftijd.
Zo ging het vroeger vaak: de zoon van de dokter werd ook dokter en volgde zijn vader op in de praktijk. Willem Brouwer ging als zoon van een huisarts ook medicijnen studeren. Toen hij in zijn preklinische jaren was ging hij soms mee als zijn vader visite reed, om wat van het vak en het contact met de mensen te leren. Van dat eerste geval, een kind met meningitis, weet hij nog goed hoe vader zijn diagnose stelde. Willem Brouwer bleef leren en koos ervoor gynaecoloog te worden, terwijl broer Gerard vaders praktijk overnam. Vaders medische netwerk kwam te pas toen hij solliciteerde in Amsterdam: Een vriend schreef een aanbevelingsbrief en de baas schreef op: ‘Nette vent, komt uit goed nest’ en daarmee was hij aangenomen.
Een gynaecoloog begon op chirurgie in die tijd, want hij moest onderbuikoperaties kunnen uitvoeren. In die leertijd kwam Willem Brouwer weinig verder dan een blindedarm. Maar hij leerde er wel een andere heel belangrijke les. En wel van de bejaarde anesthesioloog, het specialisme waarin ook Brouwers echtgenote Tineke verder wilde gaan. ‘Denk eraan collega Brouwer’ zei de anesthesioloog ‘voor alles is een operatie bedacht. Heel heilzaam, maar soms heb ik mijn twijfels bij die ingreep. (…) Maar bedenk, een patiënt heeft op zeker moment ook het recht te sterven, het recht op een waardig einde, dus als een volwaardig mens dood te gaan.’ Het is een les die Brouwer nooit zou vergeten.
Willem Brouwer haalt allerlei herinneringen op. Zoals aan zijn promotie, als hij de bul wil gaan tekenen en een van de paranimfen hem zijn ballpoint aanreikt. De hoogleraar komt ertussen, overhandigt hem zijn eigen vulpen met de woorden: ‘Ho, ho, dit soort documenten onderteken je toch niet met zoiets banaals.’ Brouwers tienjarige oudste zoon die zich de hele plechtigheid keurig heeft gedragen, heeft een andere belangrijke vraag: ‘Papa, Papa, wat heb je voor cijfer?’
En zo vertelt Willem voort, kriskras door de tijd. Anekdotes, treurige en vrolijke gebeurtenissen waarbij hij als gynaecoloog aanwezig was. Blij, troostend, begripvol, luid lachend en in diep medeleven. Wát een vak heeft hij toch,
Auteur
Willem Brouwer (1941) studeerde geneeskunde aan de toenmalige Rijksuniversiteit van Groningen. Hij specialiseerde zich in obstetrie en gynaecologie aan het OLVG in Amsterdam. Van 1976 tot 2007 werkte hij als gynaecoloog in het Medisch Centrum Leeuwarden. Na zijn pensionering was hij tot 2019 aan het ziekenhuis verbonden als kwaliteitsfunctionaris.
Tineke, Willems vrouw, werkte aan hetzelfde ziekenhuis als anesthesioloog. Vrij snel na haar pensioen begon haar geheugen achteruit te gaan. Willem verzorgde haar tot haar dood in 2020 en schreef twee boeken over de treurige geschiedenis waarin Tineke en hij, door de kwaadaardige ziekte Alzheimer van elkaar vervreemdden. In 2018 verscheen Gooi me niet weg en in 2020 Ken je me nog. Willen leerde zijn Tineke kennen toen hij de zware Elfstedentocht van januari 1963 schaatste. Zij was toeschouwer, na die tocht leerden zij elkaar nader kennen. Ook hierover schreef hij een prachtig boek De eenzame schaatser (2023).
Gelieve u te ontdoen..(het ouderwetse bordje op het omslag hing ooit in een praktijk van een gynaecoloog, vér voordat Willem Brouwer praktijk voerde) staat vol verhalen die het reproduceren waard zijn.
Brouwer schrijft schitterend. Doe uzelf het genoegen dit boek van A tot Z te lezen. Herkenning, verre geschiedenis, empathie en liefde voor een heel bijzonder vak vormen de hoofdmoten, wat wil een lezer meer? Prachtig taalgebruik. Ook dat vloeit uit de pen van Willem Brouwer.
Willem Brouwer – Gelieve u te ontdoen van hoed, korset en directoire. Herinneringen van een gynaecoloog 1960 – 2023. ISBN 9-7890-7890-50-73. 175 pagina’s, € 20,99. Maassluis: Uitgeverij De Brouwerij 2024.