Wachten op een onzichtbaar kind
Roem gaat het sterfbed voorbij.
Docent Nederlands Rover van Slooten heeft van de oncoloog te horen gekregen dat zijn dagen geteld zijn. De tumor in zijn slokdarm is uitgezaaid naar de lever en het longvlies en is niet meer operabel. Rover is uitbehandeld. Hij zal thuis zijn eind moeten afwachten en hoe nabij dat eind is, kan de oncoloog niet zeggen. Rover besluit zich niet als een zieke te gedragen, maar gewoon weer aan het werk te gaan. Maar dat ‘gewoon’ valt niet mee. Hij licht zo min mogelijk mensen in, bang als zielige zieke te worden bejegend.
Als Neerlandicus is hij altijd gewoon geweest zijn lessen te beginnen met het voorlezen van een gedicht. Op een dag, als hij de leerlingen van een zesde klas voor zich heeft, en de gezichten van de toekomst naar zich opgeheven ziet, kiest hij een gedicht van Faverey dat eindigt met de woorden ‘De dood bestaat niet: zelf ben ik het die haar aanraak’. Koketteren met zijn toestand? Wellicht. Zijn dood moest een gebeurtenis worden, geen lijdzaam verdwijnen.
Rover wordt snel zieker. Bespreekt met zijn huisarts Lisa en zijn vrouw Eefje de dag dat zijn leven tot een eind gebracht zal worden. Toch verzet iets in hem zich daartegen. Dat iets is het feit dat hij Sarah wil zien. De stiefdochter, op wie hij zo dol op was toen ze jong was, en die liefde was wederzijds. Nu is ze een beroemde actrice, die zich jaren geleden in een interview afzette tegen haar stiefvader en hem ervan beschuldigde dat hij haar jeugd verwoest had met zijn intens gemene, hardvochtige en liefdeloze opvoeding. Hij heeft het verhaal vol verbazing gelezen. Iedereen geloofde haar, terwijl hij wist dat zij loog. Zou Sarah nu aan zijn sterfbed nog afscheid komen nemen? Misschien zelfs zeggen dat zij tóch van hem houdt? De pers dringt op voor zijn huis, het journaille wil het weerzien vastleggen. Achter het raam ligt Rover op zijn ziekenhuisbed. Wachtend en ongeduldig. Hij wordt benaderd door Damian, die wil bemiddelen tussen hem en zijn dochter. Publiciteitsgeil als Damian is, wil hij een graantje meepikken van de roem van dochter Sarah.
Auteur
Henry Sepers (1955) studeerde Nederlands en werkte als docent. Hij debuteerde in 1997 met de roman Bedachte Stad, evenals dit boek een roman over een verstoorde vader-dochter-relatie. In 2009 verscheen zijn eerste dichtbundel. Sepers heeft zes romans en drie dichtbundels op zijn naam staan, alle even fijnzinnig. De tweede dichtbundel Spreekt de troubadour (2012) werd genomineerd voor de J. C. Bloem poëzieprijs 2013. Sepers is ook fotograaf en videokunstenaar.
De stiefvader wordt door de auteur omschreven als een roman over doodsangst en levensdrift, verstilling en openbaarheid. Zelf vind ik het vooral een roman over liefde die niet op de juiste waarde geschat wordt. Aan liefhebbende echtgenote Eefje worden weinig woorden gewijd, aan de dubbelhartige Damian meer, aan de trouweloze dochter Sarah het meest. Dit is een boek over een miskende liefde, over de tragiek opzijgezet te worden door iemand van wie je houdt. Dat verdriet vreet zo diep in dat degene die Rover wél liefhebben nauwelijks meer ertoe doen. Waar de hoop de dood in de ogen kijkt slaat de mens de ogen neer.
Een tragisch boek, adembenemend van opbouw, briljant geschreven.
Henry Sepers – De stiefvader. ISBN 978-94-92241-51-1, 232 pagina’s, €22,95. Utrecht: Uitgeverij Magonia 2023.