Belevenissen van een hoofdagent
Persoonlijke ode aan het politiewerk.
Lieke Hester doet zij in 43 hoofdstukken verslag van haar belevenissen als agent in Amsterdam. Het opvallendste kenmerk van de verhalen is de diversiteit ervan. Citaat uit de inleiding: een zakkenroller aanhouden, een lichaam zoeken in een donkere woning, een slechtnieuwsgesprek voeren, iemand die suïcidaal is op andere gedachten brengen, een reanimatie uitvoeren of een uit de hand gelopen ruzie sussen, Lieke doet het allemaal. Bij alle hoofdstukjes wordt aangegeven in welke functie ze handelde: surveillant, agent of hoofdagent en in welke wijk van Amsterdam de handeling plaatsvond. Bij de hoofdstukken waar zelfmoord of een ander ernstig geval van geestelijke gezondheid een rol speelt, geeft de schrijfster een zogenaamde triggerwaarschuwing. Heel goed dat ze zo voorzichtig is.
Auteur
Lieke Hester (1988) is hoofdagent bij de Amsterdamse politie. Ze beschrijft haar eigen belevenissen in haar politiewerk In de televisieserie Bureau Burgwallen speelde ze een belangrijke rol. Daardoor is ze de bekendste politievrouw van Nederland.
De verslagjes van Lieke zijn heel openhartig. Ze spreekt vrijuit over haar gevoelens. Zo leren we haar kennen als iemand die van actie houdt. Als ze met een collega op pad gaat dan hoopt ze op actie: achtervolgingen, chaos. Enkele citaten: verwensingen en geweld zijn natuurlijk niet fijn, maar het hoort erbij in de chaos. Ik houd van de chaos. Doe mij maar drukte en gekkigheid; Ik heb liever drukte, adrenaline en gekkigheid; spannend gaat het niet worden. Het is niet elke dag feest; Heb jij niet een shotje adrenaline?
Bang is onze agent zelden. Toch kan haar beroep heel gevaarlijk zijn. De gevaarlijkste situatie lijken de relletjes met dronken en drugs gebruikende jongeren te zijn. Lieke en haar collega worden niet alleen uitgescholden, maar er is ook geweld. Met haar partner krijgt ze op een keer te maken met vier klierende jongeren. Als ze hen aanspreken vallen ze de agenten aan. Lieke wordt keihard op haar hoofd geslagen, waarschijnlijk met een boksbeugel. Een zware hersenschudding is het gevolg en enkele jaren zware hoofdpijn. Tot haar verbijstering is de straf van de rechter vrij licht.
In enkele stukjes leren we ook de zachte kanten van Lieke kennen. Ze heeft altijd aandacht voor dakloze zwervers. Rondom kerst gaat ze met haar collega naar de supermarkt om koekjes voor hen te kopen. Als kinderen betrokken zijn bij ongelukken, overvallen en andere narigheid, gaat Lieke naar het bureau om een troostbeertje te halen. Ze houdt ook veel van dieren. Zo probeert ze een hond te reanimeren en als dat niet gelukt is ze ontroostbaar.
Het verhaal is heel positief. Er is geen woord van kritiek op de staf of op de begeleiding. Heel lovend is Lieke over haar collega’s. Zij vindt de samenwerking en de solidariteit cruciaal. Dit is bijna te mooi om waar te zijn. Kennelijk heeft ze geen last van mannelijke collega’s die haar seksistisch zouden kunnen behandelen. Ze doet als vrouw mee als een volwaardige agent. Kennelijk heeft ze geluk of ze dwingt het af door haar persoonlijkheid.
Het kan ook nooit normaal is een boek dat een breed inzicht in en een realistische kijk op de wereld van de agent. Al lezende krijg je steeds meer respect voor de politie. Het boek leest als een trein. Het is geschreven in een heldere, beeldende stijl. Je ziet alles voor je en je kunt goed meeleven in de verschillende situaties.
Lieke Hester – Het kan ook nooit normaal. ISBN 978-94-027-0967-4, 320 pagina’s,€ 21,99. Amsterdam: HarperCollins 2022.