Offer van velen
Onheil van vroeger herhaalt zich in onze tijd. Zal een nieuwe Hans Brinker ons redden?
Duizenden jaren werd heel Noordwest Europa bedekt door het hoge bladerdak van oerbossen. Het was een donker en onaantrekkelijk jacht- en leefgebied met soms levensgevaarlijke vulkaanuitbarstingen met lavapluimen van wel 40 kilometer hoog zoals 12.000 jaar terug in de Eiffel.
Uitzondering was de delta van ons land en nog meer het gebied tussen Holland en Engeland van 100 bij 260 kilometer dat Doggerland heette. Het was aantrekkelijk door de vele stromingen, meren en een weids heuvellandschap. Een noordelijk Atlantis dat bewoond werd door een menigte diersoorten, waaronder mammoeten, als ook door mensen. Door calamiteiten zou de zeespiegel meer dan honderd meter stijgen. Grote zoetwaterbekkens in Amerika braken, gigantische ijsmassa’s smolten, maar ook enorme grondverschuivingen die tsunami’s veroorzaakten, zorgden ervoor dat heden alleen de Doggersbank , zo’n tien tot vijftien meter onder de spiegel van de Noordzee, overbleef.
Nog steeds kijken vissers er niet van op als ze een hertengewei ophalen. Toen ze een gave kop van een mammoet uit het duizenden oude jaren slib naar boven takelden, was dat toch wél bijzonder.
Luca Wolf en Emma Reich fietsten naar school. Het was december en nog schemerig. Ondanks de mist waren zij de eerste die het zagen. Het gevaarte leunde ietwat verscholen tegen de duinen in een bollenveld. Ze waren, beiden dertien jaar oud, op weg van Katwijk naar Noordwijk, naar het Northgo College.
Het grote schip lag in een gebied dat Allemansend werd genoemd. Op de achtersteven stond de naam: ORAKEL. Later zou blijken dat het rond 1700 was gebouwd. Het zag er echter puntgaaf uit.
Toen na de twee kinderen de eerste volwassenen arriveerden bleek Luca volkomen hysterisch. Emma had plotseling een groot luik open zien staan en wilde naar binnen klimmen. Hoe Luca haar ook probeerde tegen te houden, het was hem niet gelukt Emma van een klimpartij door de opening af te houden. Ze was in het pikdonkere gat verdwenen en niet meer teruggekomen. Wel luidde er een scheepsbel nadat ze het schip was binnen gegaan. Luca had zijn vader gebeld, maar ook anderen waren op het schip afgekomen. Na Luca’s opgewonden verhaal klommen zij het luik binnen om Emma te zoeken. Net als bij Emma klonk de scheepsbel, hoorde men her en der in het geruim nog wel enig geluid, dat echter spoedig wegstierf. Er kwam niemand terug.
Luca’s vader verscheen. Ook hij wilde het schip in. Luca bezwoer hem in elk geval een touw om te binden dat Luca zou vasthouden zodat hij de weg kon terugvinden. De bel luidde waarna Luca voelde dat hij alleen nog maar een stuk touw in zijn handen had. Ook de vader van Emma verdween in het schip. Net als vijf agenten. Het was waanzinnig. Die scheepsbel niet in ’t minst.
Auteur
Thomas Olde Heuvelt (1983) schrijft thrillers die ook internationaal op veel belangstelling kunnen rekenen. Zijn grote doorbraak was Hex terwijl Orakel na Echo zijn derde thriller is.
Terwijl het nieuws over het vreemde schip en al die verdwenen personen nog nauwelijks kans heeft om zich te verspreiden, duikt een geheime organisatie op die er alle belang bij heeft het schip en alle getuigen af te schermen van de media. Zo worden Luca, die zich zal ontwikkelen tot een soort Hansje Brinker, zijn zusje en zijn moeder tijdelijk ondergebracht in een vakantiehuisje. Kan je zo’n schip geheim houden?
In dezelfde tijd vindt er op een boortoren een pittig ongeluk plaats. Het is dezelfde boortoren waar men even daarna de puntgave kop van een mammoet uit zee vist en deze vondst voorlopig ergens op de boortoren parkeert.
Orakel is een meeslepende thriller waarin de klauwen van het verleden heftig uitslaan naar argeloze Nederlanders in deze tijd. Iedereen die zijn of haar verbeelding de nodige armslag verleent zal van deze thriller smullen.
Wie in de dood aan wrok vasthoudt, zal geen rust vinden. biedt de schrijver als leidraad aan.
Thomas Olde Heuvelt- Orakel. ISBN 978-90-225-9110-9, 456 pagina’s, € 20,99. Amsterdam: Boekerij 2021.