Terreurtrauma
Huurmoordenaars gaan elkaar te lijf.
Hij heeft een spuughekel aan zijn bijnaam Crooner, maar zo wordt nu eenmaal zijn aandacht getrokken. Van zichzelf vertelt Crooner dat hij een huurmoordenaar is en beslist een vakkundige. In de blauwe-bonen-wereld waar hij thuis is gaat de mond-tot-mond reclame sneller dan in de bovengrondse wereld. Als hij een opdracht aanneemt dan voert hij die ook uit. Zijn faalpercentage is nul komma nul. Hij is werkwillig en flexibel wat betreft werktijden. Zijn contracten kennen alleen hoofdletters en geen kleine letters. Daarom heeft Crooner een omvangrijke klantenkring.
Liefde en empathie kent hij niet. Daar hebben zijn ouders wel voor gezorgd. Zijn opvoeding was er een van continue verwaarlozing en mishandeling. Elke blauwe boon die Crooner afschiet wordt weggeknald met liefdeloos kruit. Alleen het contract met de opdrachtgever telt.
Crooner is onvindbaar, want hij heeft ervoor gezorgd op de vermistenlijst van de politie terecht te zijn gekomen. Hij werkt foutloos en een alibi is niet nodig.
Crooner krijgt zijn opdrachten van Stolten die de contracten regelt en hem na afloop uitbetaalt. Stolten belt hem en zegt dat hij bij de laatste afrekening een fout heeft gemaakt: er is DNA van Crooner achtergebleven. Stolten zegt dat het voor Crooner voorbij is. Het is niet goed te praten. Stolten kondigt aan zijn beste schutter op Crooner af te sturen, want Crooner begrijpt natuurlijk wel dat hij dood moet.
Crooner vermoedt wie op hem zal worden afgestuurd. Het is een nieuwe moordenaar die Stolten pas heeft ingehuurd. Hij wordt De Prikker genoemd. Crooner heeft nog geen zin om dood te gaan en neemt zich voor zowel Stolten als De Prikker overhoop te schieten.
Stolten stuurt niet alleen De Prikker op Crooner af, maar een heel zootje huurmoordenaars. Daarmee begint een flinke reeks gewelddadigheden. Crooner besluit zichzelf te beschermen door de dochter van Stolten te grijpen en als onderpand, respectievelijk levend schild te gebruiken.
Auteur
Terrence Lauerhohn (pseudoniem van Peter Scheefhals 1960) schreef zijn eerste roman Noptula (sciencefiction) op 51 jarige leeftijd. Na een flink aantal korte verhalen, waarvan verschillende ook in Amerika werden gepubliceerd, en de thrillers Nirwana en Wegversperring is dit boek een fel realistisch moordenaarsverhaal waarbij de kogels ongegeneerd vaak in onschuldige lijven worden geschoten. De killers zijn gestoorde, getraumatiseerde geesten met een volstrekt onontwikkelde prefrontale cortex.
De lezer moet voorbereid zijn op een hoop zinloos geweld waarbij bloederige details niet geschuwd worden. Gelukkig nemen in deze uitbundige barok aan kogelregens de moordenaars doorgaans elkaar op de korrel.
Ondanks alle inspanningen van Stolten houdt Crooner het heel aardig vol en blijkt het gegijzelde meisje behoorlijk handig de nodige manoeuvreerruimte te creëren. Het is een kat-en-muisspel dat aan het slot verrast met een onverwachte ontknoping.
Een thriller voor de geharde liefhebber.
Terrence Lauerhohn – Blauwe Bonen. ISBN 978-94-9255181-8, 195 pagina’s, € 17,95. Breda: Ambilicious Uitgever 2019.