Paard is de dader
Journalist onderzoekt cold cases en stuit op huiveringwekkende misstanden bij zowel politie- als forensisch onderzoek.
Wanneer uw geliefde wordt vermist en u meldt dit bij de politie dan bestaat de kans dat geen enkele arm van de wet in actie komt. Graag wordt door de dienstdoende diender het argument opgedist dat iedere meerderjarige Nederlander het recht heeft te staan en te gaan waar hij wil en dus het recht heeft te verdwijnen. Een ander argument is de dooddoener dat de meeste vermiste personen vanzelf opduiken.
Wie bepaalt in Nederland of er bij vermissing sprake is van een mogelijk misdrijf? Hoe wordt vastgesteld of een vermist persoon de status van moordslachtoffer krijgt? En hoe voortvarend gaat de politie te werk? De eerste uren en dagen van onderzoek zijn immers cruciaal.
Het blijkt echter dat men gerede kans heeft om bij aangifte op het politiebureau geconfronteerd te worden met dooddoeners, stoplappen of rotsmoesjes.
Als een onderzoek eenmaal is gestart komt bij een vermoedelijke moord het NFI (Nederlandse Forensisch Instituut) in actie. Medewerkers van deze instelling dienen uiterst serieus en nauwgezet te rechercheren en te analyseren op de plaats delict. Helaas komt het NFI soms niet verder dan het maken van veel fouten.
Het NFI ziet het als een belangrijke taak imagoschade te voorkomen. Ooit kwam het uit eigen beweging met een uitgave van zes A4’tjes met fouten. Via de Wet Openbaar Bestuur met inschakeling van de rechter wist journalist Jolande van der Graaf hieraan 350 pagina’s missers toe te voegen.
Auteurs
Jolande van der Graaf (1963), jarenlang misdaadverslaggever van De Telegraaf en Dick Gosewehr (1951), Drentse oud-rechercheur, schreven dit boek over een aantal geruchtmakende cold cases in Nederland. Uit de gevallen die zij beschrijven komen verbazingwekkende blunders naar voren.
Zo wordt een ernstig toegetakelde dode Larissa Dumont in haar paardenstal gevonden. Er staat een paard naast het lijk. Volgens de politie heeft het paard de vrouw van zich af gegooid en daarna doodgebeten om haar vervolgens over of langs de omheining te smijten. Echter, Larissa heeft geen rijkleding aan, het paard blijkt vreemd opgetuigd en heeft een bit waarmee het nauwelijks kan bijten .
De verwondingen van Larissa zijn beslist niet van een paard, want Larissa is met messteken bewerkt. Toch houdt de politie het erop dat het paard Larissa heeft doodgebeten en het lichaam vermoedelijk langs spijkers van de omheining heeft gesleurd. Het zal meer dan twintig jaar duren voordat dit kulverhaal wordt losgelaten en het paard geen verdachte meer is.
Niet alleen het werk van het NFI, maar ook het zoeken naar en het verhoren van getuigen verloopt soms houtje- touwtje. Een pedofiele verdachte was zeker in beeld gekomen wanneer andere kinderen die ook door de man waren benaderd en dat nota bene aan hun ouders hadden verteld, serieus waren genomen.
Het beeld dat ontstaat is een nogal in zichzelf gekeerd politieapparaat dat geplaagd wordt door luiheid, incompetentie, slordigheid en miscommunicatie.
Soms, zo blijkt verschillende malen, wordt de slagkracht van de rechercheurs nog eens extra verminderd door vriendjespolitiek of jalousie de métier wanneer capabele mensen op een zijspoor worden gezet omdat hun succes anderen niet uitkomt. Bovendien is er angstcultuur: ‘Wie z’n mond open doet, vliegt eruit!’
Maar vaak is het gewoon luiheid wanneer de politie liever met de handen in de zakken blijft zitten in afwachting van de ‘gouden tip’. Uit de cold cases blijkt echter dat men zo’n ‘gouden tip’ meestal zelf actief moet binnenhalen.
Dit boek niet alleen de ontmaskering van een foutenfestival. Het laat gelukkig ook zien hoe het wel kan. Het boek geeft een uitstekend beeld naar welke veranderingen in het Nederlandse politieapparaat gezocht moet worden om misdaden op te lossen. Niet in de laatste plaats voor de nabestaanden van slachtoffers die zich daarna kunnen wijden aan het verwerken van hun vreselijk verdriet.
Jolande van der Graaf en Dick Gosewehr – Moordsporen. Op zoek naar de waarheid achter cold cases. ISBN 978-90-8975-049-5, 270 pagina’s, € 20,00. Meppel: Uitgeverij Just Publishers 2019.