Op weg
Kindvluchtelingen beleven helse tocht in ‘Trumpse tijden’.
Manuela heeft twee oudere dochtertjes van acht en tien. Ze waren het land ingekomen door te voet de grens over te steken. Ze worden vastgehouden in een detentiecentrum in Texas. Manuela, in New York, zoekt iemand die hun papieren van het Spaans in het Engels kan vertalen voor geen of weinig geld, zodat ze een advocaat zou kunnen zoeken om tegen hun uitzetting te procederen.
De meisjes waren toevertrouwd aan hun oma. Er was gebrek aan alles. Manuela ging de grens over om werk te zoeken, te sparen met de bedoeling daarna terug te keren. Ze raakte in verwachting, de plannen werden uitgesteld en nu heeft ze haar dochtertjes al zes jaar niet meer gezien.
Manuela wil de kinderen bij haar terug. Ze had een coyote, een mensensmokkelaar, ingeschakeld om de meisjes over de grens te brengen. De man heeft ze in de woestijn achtergelaten. De kinderen zijn door de Amerikaanse grenspolitie opgepakt. Manuela is radeloos. Een advocaat zegt dat ze waarschijnlijk worden teruggebracht naar Mexico.
Auteur
Valeria Luiselli (1983) is een Mexicaanse auteur. Van haar verschenen eerder Valse papieren en De gewichtlozen. Luiselli werkt onder meer voor de New York Times. In dit boek beschrijft ze een autorit dwars door de Verenigde Staten.
Papa is geluidsdocumentalist en mama is documentairemaker. We reizen in een oude Volvo stationcar van New York dwars door Amerika. Papa is op zoek naar het verloren volk van de Apachen. Hij neemt geluiden op om zo door middel van een soundscape het verleden te reconstrueren.
Mama heeft aan Manuela beloofd tegelijkertijd te speuren naar de twee dochters van haar Mexicaanse vriendin. De meisjes lijken op het punt te staan uitgezet te worden. Het vliegtuig waarin kindvluchtelingen worden teruggevlogen wordt gesponsord door een kapitaalkrachtige relatie van Trump. Een vriendendienst aan een machtig man.
Bij de Apachen moesten de krijgers hun naam verdienen. Kinderen kregen daardoor hun naam pas als ze al wat ouder waren. De jongen, het kind van papa, heet Snelle Veder en het meisje, het kind van mama, heet Memphis. Ze vormen samen al een poosje een nieuw gezin. De jongen voelt dat de positie van het gezin en dus van hem en zijn stiefzusje heikel is. Wat gebeurt als kinderen aan hun lot worden overgelaten?
Het gezin bereidt zich voor op een confrontatie met kind-vluchtelingen die de jongen en het meisje op de achterbank ‘verloren kinderen’ noemen.
Ondertussen dendert La Bestia, het beest, naar het noorden. Jaarlijks springen een half miljoen Midden-Amerikaanse immigranten jaarlijks op deze goederentrein. Ze zijn op weg naar de Verenigde Staten. Ook kinderen. Ze zitten bovenop de vrachtwagons aangezien er geen passagiersrijtuigen zijn. De tocht is levensgevaarlijk. Amputatie van ledematen of de dood als ze vallen of eraf worden geduwd, zijn niet ondenkbeeldig. Kwetsbare minderjarigen zonder ouders op de vlucht, worden onderworpen aan afpersing en geweld door georganiseerde bendes.
Snelle Veder en Memphis zitten wekenlang op de achterbank van de Volvo. Eenmaal bij het grensgebied wacht het gezin een dramatische ontwikkeling. Snelle Veder en Memphis zullen tenslotte de uiterste consequentie uit hun missie trekken.
Een hartverscheurend document uit onze tijd.
Valeria Luiselli – Archief van verloren kinderen. Vertaald uit het Engels (Lost Children Archive) door Molly van Gelder & Nicolette Hoekmeijer. ISBN 978-94-924-7879-5, 440 pagina’s, € 27,50. Amsterdam: Das Mag Uitgevers & Uitgeverij Karaat 2019.