Mies Bouwman – Gewoon Mies. ISBN 978-90-2576-728-0. 184 pagina’s, € 15,99. Haarlem: Gottmer 2017.
Mies van de tv en van Margriet in vijftig verhaaltjes geluk.
Noem de naam van Mies Bouwman en iedereen (nou ja, al diegenen die in 1962 al televisie konden kijken) vult in: Open Het Dorp of ‘koningin van de Nederlandse televisie’. Veel minder zichtbaar, maar wekelijks gelezen door miljoenen vrouwen, waren haar columns in de Margriet. In dat vrouwenblad schreef Mies jarenlang puntige columns over haar gezin, over rare gewoonten (dat malle drie keer kussen bijvoorbeeld), over de wereld achter de schermen van de televisie en thuis. Vijftig van die stukjes zijn nu gebundeld. En hoewel ze lang geleden geschreven zijn, zijn ze nog altijd actueel, verfrissend en prettig gelukkig. Mies vertelt achter in de bundel dat ze al haar leven lang talent voor geluk heeft gehad en dat ze nog steeds domweg gelukkig is. Ze straalt het uit in haar stukjes. Heerlijk om te lezen. Een pot thee ernaast en genieten.
Toch stak de schrijfster onlangs in een interview niet onder stoelen of banken dat ze wars is van moderne media, dat ze geen internet heeft en geen mobiele telefoon en dat ze dat heerlijk rustig vindt. De digitale wereld zoekt het maar uit, zei ze nuchter. Het gevolg is dat Mies’ columns in al hun levendigheid ook een zekere rust uitstralen. Want de tijd van toen was langzamer en vertoonde tegelijkertijd veel overeenkomsten met de tijd van nu.
Zo zou deze bundel een prachtig geschenk zijn voor de informateur en de partij- onderhandelaars die nu op het Binnenhof om de tafel zitten. Wat citaten uit het verhaal Troost.
Iets uitermate stoms zeggen en dan horen hoe een vooraanstaand politicus nog iets stommers beweert: troost geeft dat, grote troost. Een zaak totaal verknollen en tegelijkertijd een internationaal leider de grootste blunder van het jaar zien voorbereiden, uitvoeren en terug op z’n hoofd krijgen: mooi is dat, rustgevend ook. (…) Bij A een foute beslissing nemen en weten dat je de hele lijdensweg tot Z in je eentje zult moeten afleggen…(…).
Mies Bouwman (1929) werd in 1951 omroepster bij de allereerste televisie-uitzending van de KRO. Haar grote doorbraak kwam met de actie Open Het Dorp, waar ze geld bij elkaar bedelde voor de bouw van een dorp voor gehandicapten bij Arnhem. Ze bedacht en presenteerde allerlei programma’s. Ze stopte met haar tv-werk in 1993.
De groet waarmee de presentatrice iedereen voor zich innam was: ‘Dag lieve mensen!’ Diezelfde hartelijke toon is ook in de columns in dit boek te lezen. Dat houdt niet in dat de teksten bol staan van fondant en suikerwerk, wel dat haar toon nooit snijdend is. Kritiek wordt van een strik voorzien, spot krijgt een cadeaupapiertje. Maar evenzogoed wordt het wel gezegd. Die kunst verstaan slechts weinigen.
En intussen blijft ze gewoon, want ze houdt niet van kapsones. Ze spot niet alleen met anderen en met andermans rare gewoontes, maar even hard met zichzelf. Illustratief is haar Spruitjesverhaal. Mies is daarin op pad met Lee Towers. Als ze aan het avondmaal gaan mag Lee kiezen: spruitjes of andijvie. Op Mies’ vraag of Lee geen spruitjes blieft, zegt de zanger: Ik ben er dol op, maar voor een optreden eet ik ze niet, je gaat er ontzettend van boeren. Mies neemt daarop het spruitjesmaal. En ze gáát me aan het boeren, ze staat radeloos aan de microfoon. Het zweet stond in haar nek! Vrolijk zet Mies zichzelf voor schut, je kunt haar horen boeren!
Ach, ik zou graag citeren uit veel meer van haar leuke columns. Ze zijn het allemaal waard. Maar dan bederf ik uw leesplezier en dat zou ik niet graag verstoren.
Trakteer een ander of uzelf gewoon op Mies, die zo ontwapenend heerlijk kan schrijven.