Matthijs van Nieuwkerk – Aznavour. De beste zanger die ooit geleefd heeft. ISBN 878-90-488-2924-8, 152 pagina’s, € 10,00. Amsterdam: Carrera 2015.
Verzameling columns waarin Charles Aznavour een min of meer centrale rol speelt.
Matthijs van Nieuwkerk houdt van Charles Aznavour (1924, pseudoniem van Chanour Varinag Aznavourian). De liefde voor deze inmiddels hoogbejaarde Franse zanger, songwriter en acteur van Armeense afkomst kreeg hij met de paplepel ingegoten, want zijn moeder Gerrie van Nieuwkerk is ook een grote fan. Dit boekje is dan ook aan haar opgedragen. De columns verschenen eerder in de VARAgids.
Een aantal columns is volledig gewijd aan Charles Aznavour, in andere wordt hij terloops genoemd en in sommige wordt hij er met de haren bijgesleept. Wat hen verbindt is dat in elke column de zin (en ondertitel van het boekje) de beste zanger die ooit heeft geleefd voorkomt.
Als een goede missionaris brengt Van Nieuwkerk graag zijn liefde over: Ga naar YouTube, zoek Aznavour op en ‘Il faut savoir’, een van zijn grootste successen. Daar vindt u een aantal uitvoeringen van. Kies voor een jonge Aznavour (filmpje is ongeveer 24406 meer bekeken als ik dit schrijf) en kijk vervolgens naar de oude Charles (dit filmpje is ongeveer 24406 keer bekeken). Twee keer ‘Il faut savoir’, jong en geweldig mooi oud. Ik kijk bijna elke dag even. Veel plezier. Uw recensent heeft dit inderdaad, met genoegen, gedaan.
Matthijs van Nieuwkerk (1960) is journalist en televisiepresentator. Hij begon bij de kunstredactie van Het Parool en werd daar later hoofdredacteur. Hij maakte samen met Wilfred de Jong Holland Sport en begon in 2005 met het presenteren van De Wereld Draait Door (DWDD).
De schrijver voert zijn liefde zo ver door dat hij elk jaar een nieuwe Azna kiest, een nummer van Aznavour dat hij elke dag tijdens het douchen opzet. Dit jaar is het Désormais.
Matthijs is overigens geen kritiekloze fan. Met name de duetten van Aznavour moeten het ontgelden, zoals uit dit vileine citaat blijkt: Aznavour nam in 1981 het nummer ‘Une vie d’amour’ op, het werd een hit. Maar hij zong niet alleen, naast hem stond Mireille Mathieu. Een vrouw met een aanstellerig middeleeuws pagekapsel, een oneindige rij tanden en een stem van gemalen porselein zo scherp. Ik geloof niet dat ze vals zong, maar sommige zangeressen kunnen de noten zo duivels snerpend raken dat je, in de almachtige paniek die volgt, niets anders dan te bidden dat de dood je komt halen. En naast deze horror van riddercoupe, kikkerbrede grijns en helse piep- en fluittonen stond koning Charles vrolijk te glimlachen, flirten en knipogen, zo stelde ik me voor. Gezwicht voor weet ik veel wie die in dit groteske duo, deze Mini & Maxi van smaak en wansmaak, glorie, succes en geld zag. Domme Charles.
Ook op een nieuwe cd heeft hij kritiek: De plaat is een misdaad. De stokoude Aznavour, de beste zanger die ooit geleefd heeft, was in zijn zesentachtigste jaar helemaal naar Amerika gelokt om zijn goede repertoire daar in de knettergekke jazz-molen van beul John Clayton te gieten.
Van Nieuwkerk is gek op lijstjes en hij strooit ze dan ook te pas en te onpas door dit boek, zoals zijn top-10 aller tijden, de elf grootste aanvallers van Nederland, de zes mooiste liedjes over Parijs, de vier beste zangers ter wereld (Aznavour, Nat King Cole, Charles Trenet en Frank Sinatra), de tien beste komische talenten ooit (aangevoerd door André van Duin), een top-5 van beste live-platen en nog veel meer.
Ik stop ermee. Dat dit een ongelooflijk leuk en ook interessant boekje is moet u zelf maar ontdekken. Ik heb, geïnspireerd door het aanstekelijke enthousiasme van de auteur, tijdens het recenseren diverse van de genoemde songs met veel plezier op de achtergrond laten spelen, wat zeker heeft bijgedragen aan een zeer zonnige bui.
Voor fijnproevers en andere liefhebbers.
Dit boek is op woensdag 3 december 2015 besproken in het programma Puur Cultuur van MeerRadio. Het geluidsbestand staat hieronder.