Simonne van Gennip – Een foutje in mijn hoofd – Zeven maanden zwanger en een hersenboeding. ISBN 978-90-2348-923-8. 240 pagina’s, € 17,90. Amsterdam: Cargo 2014.
Van stropop weer mens worden, een autobiografisch verhaal.
Het leven lacht Simonne van Gennip toe. Ze heeft een man die ze liefheeft, twee aardige stiefdochters, geweldige ouders en zussen, aardige vrienden, ze heeft een afwisselende baan als journaliste, ze is gezond en: last but not least, ze is zeven maanden zwanger van een dochter.
En dan valt dat leven plotseling in duigen, ze wordt getroffen door een hersenbloeding. Na drie dagen in coma te hebben gelegen wordt ze wakker in het ziekenhuis. Baby Julie lijkt zich niets van de hele affaire te hebben aangetrokken en gaat door met groeien. Maar Simonne is Simonne niet meer.
Ze moet weer leren lopen, praten, eten, drinken, schrijven. Haar lichaam is veranderd in een onwillige stropop. Het is aan Simonne de pop weer leven in te blazen. Een slopend karwei. Ze gaat de strijd aan om haar man én om Julie: haar kind moet een moeder hebben.
Dit is een autobiografisch verhaal. ‘Hè gelukkig’ denkt de lezer ‘als ze dit boek kan schrijven, is ze dus weer gezond.’ En inderdaad. Dat is zo. Maar dat was geen sinecure. Simonne van Gennip neemt de lezer mee op de lange, vaak moeilijk begaanbare weg die zij moest afleggen om zich weer ‘gezond’ te kunnen noemen. Van huis naar ziekenhuis, van ziekenhuis naar revalidatieoord, van revalidatieoord naar huis, naar het ziekenhuis… De auteur laat zien wat het is om gevangen te zitten in een onwillig lichaam.
Simonne van Gennip (1974) was journaliste bij de Haagsche Courant, werkte voor de Digitale Muurkrant Schilderswijk, schreef een column voor het Haagse deel van het Algemeen Dagblad, en werkte daarna voor de GPD-bladen. Voor een 34-jarige een carrière om trots op te zijn. Daarom kwam het gedwongen nietsdoen na de hersenbloeding extra hard aan. Inmiddels schreef zij dit boek en is eindredacteur bij Straatnieuws.
Het boek is geschreven en ingedeeld in heel korte hoofdstukjes, uitstekend leesbaar en vlot geschreven. Ondanks dat weinigen van haar lezers op een medische voorgeschiedenis als die van Van Gennip kunnen terugkijken, is de auteur er in geslaagd haar verhaal zo op te schrijven dat de lezer ‘in haar huid’ kan kruipen en met haar de strijd mee kan strijden. Knap gedaan!
Medisch Contact schreef over dit boek dat het belangrijk was om te lezen omdat het ‘ons als dokters doet stilstaan bij de belevingswereld van een patiënt’. Als dat, uit die hoek, geen mooi compliment is!
De auteur schrijft zo overtuigend over de gevolgen en nasleep van haar hersenbloeding dat veel mensen op de sociale media zeggen dat ze er de strijd in herkennen van hun man, vader, moeder of wie dan ook: van een geliefde die getroffen is door een hersenbloeding. Daarmee heeft ze niet alleen een boeiend, maar ook een belangrijk boek geschreven. Ze draagt ermee bij aan het empathisch vermogen van degenen die zieken bijstaan. En dat is heel belangrijk.
Geef dit boek cadeau aan strijders en aan mensen die hen nabij staan. En als die strijders door een hersenbloeding niet meer kunnen lezen: lees het ze voor en laat daarmee zien dat de toekomst weer mooi kan worden.
Een boeiend boek waarin optimisme overwint. Warm aanbevolen.