God als gewelddadige dictator

BloedBoekDimitri Verhulst –Bloed Boek. ISBN 978-90-254-4642-0, 238 pagina’s, € 19,99. Amsterdam / Antwerpen: Atlas Contact 2015.

Hervertelling van de eerste vijf Bijbelboeken

Dimitri Verhulst (1972) heeft de eerste vijf Bijbelboeken (Genesis tot en met Deuteronomium) herverteld, of liever samengevat. De oorspronkelijke tekst van de Bijbel heeft hij helemaal losgelaten. Hij schrijft zijn eigen verhaal. Zijn taalgebruik is vaak plat en bevat veel Vlaams. Hij geeft ook volop commentaar en legt tevens zijn eigen accenten. Zo worden seks en geweld enorm uitvergroot. Allerlei wetten die nooit door iemand worden gelezen, laat staan serieus worden genomen, behandelt hij heel expliciet.

Hoe ziet Verhulst God? Enkele citaten. God was de machinist van de mensen. Hij programmeerde hen, bestuurde hen, ontnam hen iedere vorm van zelfbeschikkingsrecht. Wij waren de hersendode marionetten in Zijn Poppenkast…..Iemand met een niet-aflatende hang naar bevestiging …Moorden was verboden volgens onze grondwet, dat hadden we zopas vernomen, edoch zodra het de Amofrieten betrof, de Perizzieten, de Kanaänieten, of de Hethieten dan lapte God Zijn Eigen regels aan zijn laars. Het genie der genocide. De schrijver gaat zelfs zo ver God met Hitler te vergelijken. Hij gebruikt de uitdrukking Heim ins Reich en het tweede deel noemt hij Mijn veldtocht, dat lijkt op Mein Kampf.

DimitriVerhulstHeel kritisch is de schrijver over de exclusiviteit van het Joodse volk. God hield meer van ons dan van de mongolide of de negroïde tweepoter. Wij waren het uitverkoren volk, de bobo’s en de bigshots van het gehele mensdom.

Veel aandacht heeft Verhulst voor de seks in de Bijbel. Hij beschrijft de seksuele handelingen soms gedetailleerd en vaak in grove bewoordingen. In de Bijbel staat bijvoorbeeld dat de dochters van Lot bij gebrek aan mannen hun vader eerst dronken voerden en dan seks met hem bedreven terwijl hij sliep. De Bijbel vermeldt dit in één zinnetje, maar Verhulst beschrijft uitvoerig en met veel fantasie het uitkleden van vader, hem in een opgewonden toestand brengen en dan de succesvolle bevruchting.

Het volgende fragment is ook een voorbeeld van de manier waarop over seks gesproken wordt, maar ook hoe de schrijver zijn fantasie nogal eens laat gaan. De kwestie of de farao zijn Joodse slaven zou vrijlaten. De Israelezen vrijlaten? Haahaha! Die mafkezen neukten en broedden aan de lopende band, als je ze en dag verlof schonk gebruikten ze die om een hele dag van je hela hola hopsasa te kezen.  

Veel aandacht besteedt Verhulst aan de wetten, voorschriften en bepalingen uit Leviticus en Deuteronimium. Het bekendst zijn natuurlijk de Tien Geboden. Behalve de titel en de eerste regels zijn deze met respect voor de inhoud samengevat. Grondwet van het superieure volk. Er is maar één God namelijk Deze die ons uit Egypte heeft geleid. Geen enkele nepgod zullen wij aanbidden. Daarnaast noemt hij nog vele andere regels die zeer onbekend zijn en soms heel absurd. Bijvoorbeeld: Wetten en voorschriften betreffende de diverse vochten die durven te druppelen uit een geslachtsorgaan. De schrijver verzint dit niet, de regels zijn allemaal terug te vinden. De straffen zijn ongekend hard: stenigen, onthoofden, enzovoort. In het tv-programma DWDD vergeleek Dimitri Verhulst de Bijbel met de Koran. Beide boeken schrijven gelijke wrede straffen voor. Hij vergeet dat we de Bijbel in 2015 niet meer letterlijk lezen en dat we rekening houden met het feit dat de Bijbel vertelt over ervaringen van mensen in een bepaalde tijd en cultuur. Tegenwoordig zien we in de meeste kerken de wetten als aanwijzingen hoe we prettig met elkaar kunnen leven. De schrijver houdt hier geen rekening mee. Hij neem alles letterlijk en heeft kennelijk nog nooit van metaforen gehoord.

Hoewel het boek af en toe grof is en wellicht kwetsend voor sommige christenen en joden valt er ook best flink te lachen. De auteur gebruikt talloze anachronismen, bijvoorbeeld: God was not amused met de manier waarop Aaron en ik ons makkelijk hadden laten aftroeven, en nodigde mij uit voor een functioneringsgesprek. Er komt nog al eens binnenrijm voor, maar het leukst zijn toch de talrijke Vlaamse woorden: effenaf, zijn krammen schieten, een stijve stift, plamodderen, buitenwipper, miserie. En God schopte colèrig twee ongehoorzamen Zijn hoving uit.

Soms gaat Verhulst te ver met zijn meligheid. Een moeilijk en indrukwekkend verhaal is het verhaal van Abraham die zijn zoon moet offeren. Verhulst vindt het nodig dat Abraham op zijn barre tocht het lied aanheft: De paden op, de lanen in, vooruit met flinke pas.

We moeten dit vermakelijke boek vooral niet te serieus nemen.

Dit bericht is geplaatst in Alle Boeken, Diversen, Religie. Bookmark de permalink.