Schurende levens
Vijf adolescenten doen een belofte die meer lasten dan lusten geeft.
Het gaat om drie mannen en twee vrouwen: Breteler, Hubert, Paul, Djoera en Kim. Ze leren elkaar kennen als jong volwassenen. Djoera is de jongste, ze is negentien. De anderen zijn niet veel ouder. Ze komen elke maandag bij elkaar in een café. Er ontstaat een hartstochtelijke band, ondanks het feit dat hun persoonlijkheden erg van elkaar verschillen waarom het soms botst.
Tot hun eigen verbazing doet zich de kans voor dat ze samen als anti-krakers een groot, oud landhuis kunnen betrekken. Hun opgebouwde vertrouwde band lijkt hun karakterverschillen de baas te zijn en met z’n vijven beginnen ze aan een speciale periode van hun leven. Terwijl ze met elkaar samenleven, meldt zich op zeker moment hun buurman die even verderop alleen een klein huisje bewoont.
Hij heet Michel. De man is ongeveer 50 jaar en maakt met zijn filosofische beschouwingen indruk op de vijf vrienden. Na enige tijd, wanneer Michel zich inmiddels een soort huisvriend mag noemen, doet hun filosofisch ingestelde buurman een bekentenis die de vijf bewoners van het landhuis doet schokken. Het leidt tot een belofte aan Michel waarvan op dat moment niemand de gevolgen kan overzien. Het is namelijk een belofte die ze over 25 jaar moeten nakomen.
Michel zegt: Rond je vijfentwintigste is het vormingsproces afgerond. Een beter mens zal je, alle cursussen die je worden aangeboden ten spijt, niet meer worden. Vanaf dat moment is alleen de weg voorwaarts van belang, je valt de toekomst aan met alle bagage die je de eerste vijfentwintig jaar hebt verzameld. Zin en tijd om terug te kijken heb je niet. Het verleden is voorbij. Het leven is een berg die beklommen moet worden.
De vijf beloven wat Michel hun vraagt. Kort daarna komt er na enkele hectische gebeurtenissen een einde aan hun samenwonen. Iedereen gaat zijn of haar eigen weg.
Wanneer vijfentwintig jaar later bij allen een brief van een notariskantoor in de bus valt, wordt de ooit gedane belofte ruw in herinnering gebracht. Belofte maakt immers schuld.
Auteur
Almar Otten (1964) is een Nederlands thrillerauteur. In 2012 won hij de Diamanten Kogel, de jaarlijkse Vlaamse prijs voor de beste Nederlandstalige misdaadroman. Met dit boek heeft de schrijver uit Deventer zijn eerste roman geschreven. Toch lijkt het af en toe dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan en komt de lezer veel thrillerachtige oprispingen tegen. Dit is natuurlijk niet storend.
Wat helaas qua roman minder uit de verf komt zijn de vijf volstrekt verschillende persoonlijkheden en carrières van de vijf hoofdpersonen. Het lijkt erop dat de romancier zich vertilt wanneer hij probeert de levensloop van vijf personages tot een dramatische samenloop te vlechten. Hij haalt domweg teveel van stal om tot een bevredigend concept te kunnen komen. Dit wreekt zich, want de lezer blijft zowel tijdens de vertelling als bij het slot met teveel vraagtekens en open einden zitten. Zo blijven de figuur van Michel als ook de rol van de door hem ingehuurde notaris te veel in nevelen gehuld.
Hoewel het idee achter dit boek niet onaardig is, blijkt de literaire verwezenlijking kennelijk een te zware opgave.
Een rommelige roman.
Almar Otten – Gevallen engelen. 978-90-726-0374-6, 414 pagina’s, € 24,50. Doetinchem / Enschede : AFdH Uitgevers 2019.