Charmante schone schijn
Italianen weten zichzelf knap te brengen.
Italië. Een fantastisch vakantieland. Mooie steden met prachtige pleinen en musea. Kerken met prachtige kunstschatten. En ontzettend lekker eten, soepele wijnen, de paus en het Vaticaan. Een welluidende taal die prettig klinkt. Het paradijs op aarde? Of in ieder geval in West-Europa?
Italië. Het land van Berlusconi. Van de georganiseerde misdaad. Van een allesverzengende hitte. Van grote afvalbergen.
Je houdt ervan of je haat het. Of je doet het, afhankelijk van wat je overkomt, allebei op zijn tijd.
Voor Italianen is schoonheid, bellezza, het hoogste goed en is het ergste wat je kunt overkomen is dat je een pleefiguur slaat, in het Italiaans letterlijk een strontfiguur ofwel una figura di merda. Alles voor de show, daar in Italië. En maar praten en maar praten en maar met die handen zwaaien. Maar lelijk kan ook mooi zijn, zoals in de spaghettiwesterns van Sergio Leone.
In dit boek maken we op een speelse manier kennis met alle mogelijke facetten van Italië en de Italianen. Met la dolce vita, de barok en de schelmachtige vertegenwoordiger daarvan Caravaggio (1571-1610), die met veel plezier een bekende prostituee als model voor de maagd Maria gebruikte. Volgens de auteurs bestaan in Italië seksschalen niet, wat natuurlijk niet wil zeggen dat politici als Silvio Belusconi en Bruno Craxi een lelieblanke reputatie op dit gebied hebben. Ook Casanova was tenslotte een Italiaan.
De Italianen telefoneren minstens dagelijks met La Mamma. Vooral mannen blijven lang ‘thuis’ wonen. Iedereen en alles heeft er een bijnaam. De lezer neemt kennis van een bloemlezing aan scheldwoorden, waarin God, de madonna en varkens ‘het goed doen’. Een aantal van de vele gebaren die men maakt worden uitgelegd,
Nepotisme moet kunnen. Wie een familielid kan helpen zal dat zeker niet laten. De staat wordt, vooral in de zuiden, gezien als de natuurlijke vijand van de burger.
Een greep uit de uiteenlopende onderwerpen en personen die in dit boek, vaak op luchtige wijze en redelijk ongeordend, worden behandeld:
Sophia Loren, Marcello Mastroianni, de overal aanwezige Padre Pio, de lijkwade van Turijn, Fausto Coppi, Gina Bartali, het voetballen, pasta en de Italiaanse keuken, de wijnschandalen, de (onlangs overleden) thrillerschrijver Andrea Camilleri met zijn beroemde commissaris Salvo Montalbo, de plotselinge dood van paus Johannes Paulus I in 1972, Aldo Moro, La Gioconda, Rocco Granata, het songfestival van San Remo, Corleone en de mafia, de tegenstellingen tussen noord en zuid, Mussolini en het fascisme, Don Camillo en Peppone, Machiavelli, Umberto Bossi, Beppe Grillo.
Auteurs
Joost Houtman (1976) is thrillerauteur, copy- en ghostwriter, scenarist en podcaster. Hij schreef enkele boeken, waaronder onder pseudoniem De Zware Olifant (1916), dat werd genomineerd voor de Hercule Poirotprijs voor de beste Vlaamse thriller. Philip Roose (1979) woont en werkt in Catania. Hij exporteert Italiaanse wijnen en publiceert over de Italiaanse politiek op www.doorbraak.be.
Het geheel wordt afgesloten met een stuk over Italofilie, volgens de schrijvers een wel heel droge omschrijving voor een ronduit fantastisch gevoel. Een bibliografie nodigt uit tot verder lezen.
Dit boek kan worden gelezen voor, na of tijdens uw vakantie naar Italië. Geniet er van, zodat u ook nog meer van dit merkwaardige, maar o zo fijne land kunt genieten.
Joost Houtman & Philip Roose – Bella Figura. Waarom de Italianen zo Italiaans zijn. ISBN 978-94-6001-666-0, 255 pagina’s, € 22,50. Antwerpen: Uitgeverij Vrijdag 2018.