Mireille Geus – Een makkelijk kind. ISBN 978-90-468-2079-7, 271 pagina’s, €18,99. Amsterdam: Nieuw Amsterdam 2016.
Wie een kind krijgt mag het houden. Of juist niet?
De vriendinnen Willemijn en Parel worden tot hun grote vreugde uitverkoren om een week lang huisbewaarder te zijn in een prachtige villa met sauna. Ze zijn allebei hard aan vakantie toe: Parels studie loopt niet lekker en Willemijn kan het verdriet om het overlijden van haar oma niet van zich afzetten. Bovendien smeult tussen de dikke vriendinnen een vervelend ongenoegen: Parel zou bij Willemijn in huis komen wonen maar haakte plotseling af toen haar ouders een appartement voor haar kochten, wat weer grote jaloezie opwekte bij Willemijn. Het wordt tijd flink bij te praten.
Aangekomen bij de villa – Parels vader heeft hen gebracht – blijkt het huis nog luxueuzer dan de meisjes hadden gedacht. Het echtpaar dat hen heeft ingehuurd staat bepakt en bezakt klaar om te vertrekken. De meisjes krijgen een snelle rondleiding. En dan, op de valreep, zegt de man dat zij nog één klein oppasverzoek extra hebben: willen de meisjes ook op hun kind passen? Het ligt nu op bed. Maar het is een gemakkelijk kind dat zichzelf goed alleen kan vermaken.
Willemijn en Parel voelen zich overvallen en stemmen tegen heug en meug toe. Een beslissing waar zij spijt van krijgen…
Mireille Geus (1964) schreef al verschillende jeugdboeken, waarvan Big bekroond werd met de Gouden Griffel. Zij heeft een praktijk als schrijfcoach. Dit is haar eerste boek voor volwassenen.
Als de vriendinnen de eerste avond samen flink aan de fles gezeten hebben – er wordt opmerkelijk veel gedronken in dit boek – worden zij de volgende ochtend enigszins brak wakker. Het kind, zo was hen geïnstrueerd, zou een blad met ontbijt voor zijn/haar (dat weten ze niet eens) kamerdeur moeten krijgen. Dan kwam de rest wel in orde. Maar als de dag vordert, maakt het geen enkele aanstalten zich beneden te vertonen. En als Parel tenslotte besluit het oppaskind maar te gaan wekken, blijkt het verdwenen te zijn. In de onpersoonlijke en gloednieuw ingerichte kamer wijst – behalve de van kleren gemaakte bult onder de dekens – geen spoor naar een kind. Wat nu? Heeft het zich verstopt? Is het weggelopen? Ontvoerd? Als de meisjes de ouders bellen nemen die hun telefoon niet op, hoe vaak ze het ook proberen…
Deze roman is ook prima geschikt voor jong volwassenen. De schrijfstijl is los, bijna nonchalant, laconiek van toon. De spanning wordt goed opgebouwd, al wordt het boek – ondanks het verdwenen kind – niet als thriller aangeboden.
Een plezierig, lichtvoetig boek met een opmerkelijke fantasierijke verhaallijn en aardige thrillertrekjes.