Sterre Carron – Indigo. ISBN 978-94-9201-132-9, 367 pagina’s, € 19,95. Tielt (B): Witsand 2015.
Spannende thriller met alles erop en eraan.
Als Vanja met hevige hoofdpijn wakker wordt na een helse droom waarin ze zag dat haar broer Sebastian in groot gevaar verkeerde, is ze compleet in paniek. Ze heeft al eerder voorspellende dromen gehad, steeds nadat ze een indigoblauwe vlek tussen haar wenkbrauwen had gezien. De afschuwelijke dingen die ze toen voorzag, kwamen uit. Daarom wil ze Sebastian gaan redden. Via een vriend hoort ze, dat hij voor het eerst de nacht doorbrengt in het Glazen Huis met zijn vriendinnetje Elin. Als Vanja er heen gaat, vindt ze het zwaar toegetakelde lijk van haar broer. Elin ligt doodziek in een tentje, wordt naar het ziekenhuis gebracht en overleeft maar amper. Vanja is zo in shock dat ze ook in het ziekenhuis wordt opgenomen. Ook daar krijgt ze een indigo-droom: Elin mag niet worden overgeplaatst naar kamer 322. ‘Vanja is gek’, concluderen de artsen. Ze wordt naar een psychiatrische kliniek overgebracht. Bijna onnodig te zeggen dat Elin haar verhuizing naar kamer 322 niet overleeft. Maar mag dan de conclusie zijn dat Vanja aan een ‘obsessieve compulsieve stoornis’ lijdt? Of slaat die term op iemand anders?
Sterre Carron (1957) – pseudoniem – werkte voor Artsen zonder Grenzen als arts tropische geneeskunde in Rwanda en Zaïre. Nu woont ze in België. Haar eerste thriller verscheen in 2013. Indigo is nummer vier. ‘Haar’ misdaden worden opgelost door inspecteur Rani Diaz.
De dode Sebastian mag niet de eerste moord zijn voor Carrons vaste inspecteur Rani Diaz en haar partner Bert Simons, het feit dat die dood is voorzien door een jong meisje maakt de zaak wel extra ingewikkeld. Evenmin eenvoudig is de reactie van Elins ouders Bruno en Claire, de vader haat Sebastian en geeft zijn vrouw de schuld van alle ellende: als zij die overnachting niet had goedgevonden, was er niets gebeurd.
Rani’s hele team zoekt en speurt en er komen misdaden boven tafel die ‘onopgelost gesloten’ leken, maar de beerput gaat nu weer open. Het verleden openbaart zaken die betrokkenen achter zich hadden gelaten, maar dat blijkt niet te kloppen.
Tussen de bedrijven door blijven de rechercheurs ook maar mensen met vreugde en verdriet, met kinderen die leren lopen, met een ontrouwe vriendin, met oud zeer en nieuw geluk. Dat Carron veel oog heeft voor dergelijke gebeurtenissen op ‘kleinmenselijk’ formaat, geeft haar thrillers een onmiskenbaar vrouwelijk trekje. Haar bewonderende lezersschare bestaat, naar haar facebookpagina te zien, dan ook vooral uit vrouwelijk publiek.
Het boek zit behoorlijk complex in elkaar. De hiervoor gegeven aanloop staat garant voor een verhaal met veel verschillende personen (en gruwelijke dieren!) en met vernuftig verweven lijnen. De afloop is bepaald niet voorspelbaar, precies zoals het hoort.
Van deze Vlaamse misdaadauteur zullen we – zeker gezien haar hoge tempo van schrijven – nog veel gaan horen. Dat is een prettig vooruitzicht, want zij boeit haar lezers van A tot Z.
Maak maar een inhaalslag als u haar werk nog niet kent, want het is de moeite waard.
Veel leesplezier.