Wim Duijst – Een man uit de krant. ISBN 978-94-6068-184-4, 333 pagina’s, € 19,95. Baarn: Marmer 2015.
Vrouw én man op zoek naar een partner vinden elkaar, maar niet zonder problemen.
De Spakenburgse boekhandelaar Antonia Lutten (39) woont samen met haar moeder Marie, psychisch patiënt, en haar geestelijk onvolwaardige zuster Belia. Vader overleed toen Antonia 3 was, ze weet niets van de man en moeder vertelt haar ook niets.
Antonia voelt zich gevangen. Daarom reageert ze op advies van haar vriendin Hendrikje op een contactadvertentie van de weduwnaar Adam Kempe uit Enschede.
Als de kennismaking plaatsvindt en de twee besluiten de relatie voorlopig een kans te geven durft Antonia het haar moeder niet te vertellen. Ze is bang dat Marie alles zal doen om haar tegen te werken, zoals ze ook in het verleden al deed. Bovendien zou moeder dan, zeer tegen haar zin, naar een bejaardenhuis moeten en Belia naar een tehuis, want de oudste en getrouwde broer Jakob weigert de twee vrouwen in huis op te nemen. Problemen te over. En dan is dit nog maar Antonia’s kant van het verhaal, want ook Adams pad loopt niet geheel over rozen.
Wim Duijst (1953) werkte als leraar en volgde een opleiding aan Schrijversvakschool ’t Colofon in Amsterdam. Dit is zijn vijfde roman.
Antonia besluit niet lichtvaardig een huwelijk aan te gaan. De last voor moeder Marie en Belia drukt bijzonder zwaar op haar schouders. Ze vraag huisarts Berendse om aanwezig te zijn bij het moeder-dochter-gesprek.
Moeder Marie is dusdanig fanatiek en streng gereformeerd dat het trekjes van godsdienstwaanzin krijgt. Zodra ze haar mond open doet, rollen de Bijbelteksten er bij wijze van spreken uit, plús de waarschuwingen dat iedereen die haar Here niet naar waarde schat, in het hiernamaals zal branden.
Deze roman is zozeer gelardeerd met Bijbelteksten, psalmteksten, preekcitaten en geruststellende zalvende woorden van de dominee dat de opmerking ‘een tikje te veel van het goede’ een understatement is.
Nu is de auteur zélf geboren en getogen in Spakenburg, dus wellicht put hij daar inspiratie uit. Dit boek speelt in de jaren 60 en ik vraag mij af of de huidige Spakenburger die wereld, gedrenkt in god en gebod, nog als de zijne zal herkennen.
De auteur heeft beslist een vlotte hand van schrijven: de stroeve, beklemmende sfeer binnen de familie Lutten is goed getekend. Ook Adams relatieperikelen – al zijn de scènes waarin seks een rol speelt wel echte ‘vluggertjes’ – komen goed uit de verf.
Maar toch, het is mij veel te zwaar op de hand. De auteur vertoont in dit boek trekjes van een dominee met bekeringsdrang en daar moet je van houden.
Originele roman, kon wat luchtiger.