Suzanne Vermeer – Mont Blanc. ISBN 978-94-005-0470-7, 288 pagina’s, € 15,00. Amsterdam: Bruna 2015.
Kleine ongelukken markeren de wintervakantie van Laura, Tim en Sander. Is dat toeval? Wat een week ontspanning moest zijn, eindigt in een drama.
Als Laura ontslag krijgt, gaat ze werken in het bedrijf van haar vriend Tim en zijn zakenpartner en beste vriend Sander. Maar ze ontdekt al gauw dat de sfeer tussen de jongens gespannen en ruzieachtig is. De jongens willen geen uitleg geven. Toevallig vangt ze een gesprek op tussen de twee, waaruit blijkt dat Tims verhalen over zijn verleden niet kloppen. Dat maakt Laura onzeker. Als het trio ontspanning zoekt met een weekje wintersport stapelen de vreemde toevalligheden zich op. Ook dreigt er gevaar, dat is helder. Maar uit welke hoek die gevaren komen… De spanning loopt op, overal zijn er geheimen die de levens van Laura, Tim en Sander in gevaar brengen.
Suzanne Vermeer is de nom de plume van Paul Goeken (1962-2011). Hij koos de naam toen hij een serie thrillers wilde gaan schrijven die in verschillende vakantiegebieden zouden spelen. De aldus geconstrueerde Vermeer zou geboren zijn in 1968 en Spaans hebben gestudeerd. ‘Ze’ debuteerde in 2006. Toen Goeken in 2011 overleed, besloot de uitgever de Vermeer-titels voort te zetten.
Als de eerste vakantiedag in Chamonix wordt opgeluisterd met een in tweeën gehakte haas op het hakblok bij hun chalet, is de toon gezet. Ook in het Mont Blanc-gebied zijn de drie niet veilig. Maar Laura ontdekt dat Sander meer van de dreigementen afweet dan Tim. Ze besluit zelf op onderzoek te gaan. Een levensgevaarlijk besluit, daar komt ze al spoedig achter.
Alle thrillers van Vermeer hebben in de top-60 gestaan. Het zijn lekker leesbare, vlot geschreven boeken. Echte luier-vakantieboeken.
En toch… Ik vraag mij af of uitgever Bruna het schrijven van de ‘Suzanne Vermeers’ nu uitbesteedt aan een team scriptschrijvers, zoals dat ook bij tv-series voorkomt. Dan schrijft ieder een stuk tekst en geeft dat weer door aan de volgende die daarop dan voortborduurt. Zo’n lappendeken van inbreng blijft voor verrassingen zorgen. Waarom ik dat denk?
Omdat Mont Blanc goede en slechte hoofdstukken kent, schrijftechnisch gesproken. Pagina’s lang is er niets op aan te merken: vlot verhaal met een lekkere tekst. En dan opeens verschijnen er merkwaardige stijlbloempjes als de volgende:
ze nam de laatste hap van een smaakvolle hamburger
zij speelde detectiveje
haar humeur was omgeslagen in een melige bui
zij nam een flinke lurk van haar rietje
Bij voorkeur verschool zij zich achter het sneeuwgordijn dat nu in gestaag tempo uit de lucht dwarrelde.
Dit zijn taaluitglijders die niet thuishoren in een boek. Of de scriptschrijver heeft er een haastklus van gemaakt, of de gastauteur had een slechte dag. Hoe het ook zij, de eindredacteur had hier een taak te verrichten.
De vakantiethrillers van Suzanne Vermeer trekken een grote schare lezers. Dat houdt niet in dat ze automatisch kwalitatief goed zijn. Het is de taak van Bruna om de ‘naam’ van Suzanne Vermeer hoog te houden.
Spannende thriller voor de fans bij wie ‘Suzanne Vermeer’ geen kwaad kan.