Het beladen geel van Roger Walkowiak
Geen toevalstreffer.
Roger Walkowiak, Roger wie? De kans is groot dat die naam u niets zegt. Zelfs als u een wielerliefhebber bent, laat staan alleen maar geïnteresseerd in de Tour de France. En toch won Walkowiak de Tour de France van 1956 en staat hij op de erelijst van tourwinnaars tussen de wielerlegenden Louison Bobet en Jacques Anquetil.
De chauvinistische Fransen pruimden hem niet als winnaar van La Grande Boucle.. Hij had geen enkele etappe gewonnen en men vond hem vanwege zijn Poolse afkomst geen ‘echte Fransman’.
Auteur
Martinus Jan (Mart) Smeets (1947), de Mart, wordt door zijn vele bewonderaars gezien als de Grand Old Man van de Nederlandse sportjournalistiek. De voormalige basketbal-international begon bij het Haarlems Dagblad en schreef voor verschillende kranten en tijdschriften. Zijn columns zijn gebundeld in een groot aantal boeken. Van 1973 tot 2016 was hij verbonden aan de NOS, als onder meer sportcommentator voor radio en televisie. Hij presenteerde jarenlang tijdens de Tour de France het populaire tv-programma De Avondetappe. Samen met ‘Kale’ Kees Jansma schreef hij Nabeschouwing over sportverslaggeving en andere min of meer belangrijke zaken. Nu maakt hij het wekelijkse radioprogramma OLM (Ouwe Lullen Muziek) en schrijft hij nog steeds boeken en columns.
Toen de Tour van 1956 werd gereden was de kleine Mart nog maar negen jaar. Het materiaal dat hij verzamelde komt onder andere uit tourplakboeken die hij ooit bij De Slegte aanschafte. Hij kon dit aanvullen met materiaal uit interviews met oud-renners die Walkowiak en/pf de desbetreffende tour nog hadden meegemaakt.
Rasverteller Smeets schuwt de randzaken niet. Een van de eerste onderwerpen die hij aansnijdt is het gedoe rond Wim van Est (voor oudere lezers de man van het Pontiac horloge), die niet zou starten. So what? Niet relevant, maar wel een aardig verhaal.
Verslagen van de gereden Touretappes worden afgewisseld met portretten van de Nederlandse en door de auteur gekozen andere interessante renners, zoals Fred de Bruyne, Gerrit Voorting, Charly Gaul, Wout Wagtmans en Roger Hassenforder. Ook beruchte ploegleider Kees Pellenaars (‘de Pel’) blijft natuurlijk niet onbesproken. Met name het stuk over Daan de Groot ontroerde mij.
Per etappe lezen we hoe de tourzege van Walkowiak tot stand kwam. De renner van een regionale Franse ploeg (Frankrijk Noordoost Centraal) kon na de zevende etappe de gele trui aantrekken, maar verloor het felbegeerde tricot in de tiende etappe aan Gerrit Voorting. In de achttiende etappe nam Walkowiak de leiding van de Algemeen Klassement over van Wout Wagtmans en handhaafde zich in het geel tot en met de eindstreep in Parijs. Hij reed een goed uitgekiende Tour en werd daarbij knap ondersteund door zijn ploegleider. Zijn overwinning was terecht en beslist geen toevaltreffer. Ook lezen we wat er na zijn tourzege met Walkowiak gebeurde.
Weer een mooi Smeets-verhaal.
Mart Smeets – De Tour van ’56. Het beladen geel van Roger Walkowiak. ISBN 978-94-6297-341-1, 256 pagina’s. Amsterdam: Uitgeverij De Kring 2025.