Zuid-Europa begint bij de Nederlands-Belgische grens
Nederlanders en Vlamingen spreken weliswaar dezelfde taal, maar verder zijn er grote verschillen.
Wie denkt dat de Nederlanders en Vlamingen meer overeenkomsten hebben dan verschillen komt bedrogen uit. Wie denkt dat Vlamingen ons ‘Ollanders’ wel aardig vinden eveneens. De Vlamingen laten niet graag het achterste van hun tong zien, maar volgens de auteur haten een groot aantal van hen de ‘arrogante’ Nederlanders.
Sinds de val van Antwerpen in 1585 zijn de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden uit elkaar gegroeid. De hereniging tussen 1815 en 1830 duurde te kort om daar iets aan te veranderen. Hoewel de verhouding tussen Vlamingen en Walen binnen België op zijn zachtst gezegd problematisch is, liggen volgens de schrijver de Vlamingen qua mentaliteit dichter bij de Walen dan bij de Nederlanders.
De Nederlandse wielrenner en wereldkampioen veldrijden Mathieu van der Poel, geboren nota bene in België, wordt tijdens koersen in dat land regelmatig bespuwd en er werd bier in zijn gezicht gegooid. Dat overkwam destijds ook zijn vader Adrie van der Poel. Kennelijk werkt het succes van Nederlanders en Nederland ook in de wielersport als de bekende ‘oranje’ lap op een stier…
Belgen vinden Nederlanders in de regel niet leuk. Van Paul de Leeuw, die overigens in Nederland ook fors wordt overschat, moeten ze niets hebben. Vlaamse festivalgangers vinden Nederlanders oervervelende en veel te luidruchtig: ‘Jullie Nederlanders zijn onze Duitsers’.
Auteur
Evert van Wijk (1954) studeerde in Gent. Hij ontmoette er zijn toekomstige partner, ‘een leuke lieve West-Vlaamse. Ze woonden en werkten afwisselend in België, Nederland en Ierland. Van Wijk is mediatrainer. Hij schreef eerder Mediagenie(k). Presenteren, debatteren en omgaan met de pers en Waarom Belgen niet kunnen voetballen en Nederlanders nooit wereldkampioen worden. Over de moeizame samenwerking tussen Belgen en Nederlanders. Van Wijk gebruikt de termen Belg en Vlaming door elkaar.
Eén van de grootste verschillen is dat in eetcultuur. Toen ik voor het eerst bij mijn West-Vlaamse schoonfamilie over de vloer kwam werd ook ik geconfronteerd met de culinaire veldslagen die zich daar op zondagen afspeelden: schuimwijn met toastjes, de echte maaltijd, besprenkeld met grote hoeveelheden witte en rode wijn, verse taart of gebak, koffie met gebak of calvados. En tegen zessen begon het avondeten…
België is politiek overgeorganiseerd met één premier en vijf minister-presidenten. Brussel is onderverdeeld in een aantal gemeenten, wat onder meer een adequate terreurbestrijding in de weg staat.
Nederland wordt gezien als een contractsamenleving, Vlaanderen als een contactsamenleving, waar men er overigens geen been in zit reeds afgesloten contracten te heronderhandelen.
De Belgische politieke cultuur is veel meer dan de Nederlandse gebaseerd op patronagenetwerken. Het is daar belangrijker wie je kent dan wat je doet en het kan lastig zijn uit te vonden wie er aan de knoppen draait. Nederlanders geven en krijgen vaak feedback, de Vlamingen zijn daar minder op gesteld. Belgen nemen vaak een Calimero-houding in ten opzichte van Nederlanders. Aan het eind van het boek staan de belangrijkste wederzijdse vooroordelen op een rijtje.
Tenslotte nog één uitermate belangrijke opmerking: Belgen zeggen ja, ook als het nee is. Uiteraard staat de verklaring hiervan in dit amusante en nuttige boekje.
Evert van Wijk – Valse vrienden. Waarom Belgen en Nederlanders elkaar wel verstaan, maar niet begrijpen… ISBN 978-94-6319-030-5, 159 pagina’s, € 16,95. Schiedam: Scriptum 2017.