Waarom Mingfang twaalf jaar lang het leven van haar broertje leefde
Achter de toonbank van een Chinees familierestaurant.
De vader van het kleine meisje Mingfang Wang woont ver weg van zijn gezin, in een ver land dat ‘Lotus en Orchidee’ heet, twee woorden die in het Chinees vertaald ‘He’ en ‘Lan’ zijn, ofwel ‘Holland’. He Lan moet een paradijs zijn, het meisje droomt ervan daar ook te mogen wonen. Want in He Lan is iedereen rijk, er is altijd voldoende te eten.
Als ze dertien is komt de droom uit. Ze gaat in het kader van de gezinshereniging naar Holland. Mingfang is als kind altijd gewend geweest mee te werken, ze steekt de handen uit de mouwen waar ze kan. En al gaat het op school aanvankelijk niet goed, uiteindelijk leert ze de taal van het land waarin ze woont. Vader werkt in een restaurant. Later start broer Xiao een eigen restaurant en daar komt ook vader werken. Maar dan slaat het noodlot toe. Xiao wordt ziek. Hij vraagt zijn zus om in te vallen zo lang hij niet kan werken. Als hij overlijdt, krijgt Mingfang Wang als ‘Tijgerkop’ (de eindverantwoordelijke voor keuken en bezorging) daarmee de taak om het restaurant open te houden. Een zware baan die zij uiteindelijk twaalf jaar zal vervullen tot ze het restaurant kan verkopen. Mingfang wordt continu met problemen overstelpt, controles van ambtenaren, bot gedrag van politieagenten tegen de Marokkaanse bezorgers, problemen met bezorgjongens die verkeersboetes krijgen, een bezoekend schoonzusje dat wordt aangezien voor een illegale werkster, wat dan weer een gigantische boete oplevert… Het ene probleem is nog niet opgelost of het volgende dient zich al weer aan. Maar Mingfang is een echte Chinese: ze treedt al haar klanten beschaafd, bescheiden en met een glimlach tegemoet, niemand zal ooit aan haar merken wat er aan problemen achter de toonbank speelt.
Auteur
Mingfang Wang (1974) staat in haar Linkedin profiel als Mingfang van Dillen-Wang. Ze kwam in 1987 in Nederland en werkte in het restaurant van haar broer tot ze in 2004 haar eigen restaurant begon. Nu werkt ze voor Bottelarij Noorderwater, een firma die Gronings bronwater bottelt en exporteert naar China.
Ambtenarij
Wie Wangs waargebeurde verhaal leest verbaast zich met haar over de enorme hoeveelheid regels, geboden en verboden, over de ambtenarij die de restauranthouder continu voor de voeten loopt. Regels zijn regels, akkoord, maar creatieve oplossingen zijn soms beter en dat mag helaas vaak niet. Als kind verbaasde het meisje zich erover dat ‘alle Nederlanders op elkaar leken, terwijl alle Chinezen verschillend waren’, als volwassene ziet ze één grote overeenkomst tussen China en Nederland: de ambtenarij zit nooit stil en maakt het leven bijzonder lastig.
In dit boek gaat er een wereld voor de lezer open, een Chinese wereld waarvan de klant voor de bestelbalie van het restaurant geen weet heeft. Familieverhoudingen, normen en waarden, alles kent zijn regels. En wist u bijvoorbeeld dat de markt voor de ‘klassieke Chinees’ weliswaar slecht is, maar dat de creatieve Chinees daar al lang een oplossing voor gevonden heeft? Slechts een handvol Japanse restaurants wordt door Japanners gerund, onthult de auteur. Het zijn verder allemaal Chinezen. Oók de eigenaars van sushi-tentjes.
De auteur heeft een vlotte hand van schrijven en ze vertelt boeiend over de mysteriën van de gesloten Chinese gemeenschap. Ze heeft zich staande gehouden in het restaurant van haar broer, ze heeft een nieuw bedrijf mee opgebouwd en als klap op de vuurpijl laat ze de lezers kennismaken met een wereld die wij niet kenden.
Een prestatie van formaat.
Mingfang Wang – Tijgerkop. ISBN 978-94-9217-971-5. 287 pagina’s, €17,95. Bodegraven: Paris Books / Utrecht: Limes 2017.