Karen Rose – In het donker. Vertaald uit het Engels (Alone in the dark) door Hans Verbeek. ISBN 978-90-261-4124-9, 786 pagina’s, € 19,99, Utrecht: De Fontein 2017.
Organisatie van supersadisten verhandelt kinderen en vrouwen als werk- en seksslavinnen.
Kenneth Sweeney is leider van een drugssyndicaat dat zich steeds meer is gaan toeleggen op de kinder- en vrouwenhandel. Zijn boevenclub rooft slachtoffers uit alle hoeken van de wereld en levert ze voor grof geld aan belangstellenden. Samen met enkele misdadige medefirmanten en een aantal gewetenloze onderknuppels zijn ze uitsluitend geïnteresseerd in macht en geld.
Sommige slavinnen worden bij de boeven zelf ondergebracht en door hen misbruikt. Het gaat mis als bij één hunner een meisje ontsnapt en voor de ogen van uitgever en journalist Marcus O’Bannion wordt doodgeschoten. De politie zit er bovenop. Sweeney probeert natuurlijk zijn criminele belangen veilig te stellen en onbetrouwbare leden van zijn organisatie te elimineren, maar anderen van het syndicaat ruiken juist kans om hun positie te versterken. Het zijn vooral O’Bannion en rechercheur moordzaken Scarlett Bishop die samen optrekken om Ken en zijn kornuiten te stoppen.
Karen Rose (1964), een chemisch ingenieur die al vele thrillers op haar naam heeft staan, beschrijft deze strijd tegen de misdaad binnen een bestek van 48 uur. Dit geeft natuurlijk een speciale dynamiek aan het verloop, maar ze heeft er wel bijna 800 pagina’s voor nodig. Uiteraard passeren er verscheidene spannende acties en meeslepende gevechten. Daarnaast worden de liefhebbers van martelscenes regelmatig verwend.
Vooral Sweeney is er dol op mensen zowel fysiek als psychisch pijn te laten leiden. Deze sadist snijdt ouders in het bijzijn van hun dochter langzaam de keel door, bij criminele medewerkers verdacht van verraad worden oren en tenen met een tang afgerukt of hij knipt in kalm tempo een dijbeen tot het geslacht open.
De plot zit meeslepend in elkaar. Tot en met een echte mol die aan het slot als een duveltje uit een doosje springt. Toch blijven er dan nog vele tientallen bladzijden over die de auteur besteedt aan de psychische gesteldheid van haar helden Marcus en Scarlet. Hoewel de erotische spanning er vanaf het begin al afspat moet de lezer 400 pagina’s geduld hebben voordat de daad echt plaatsvindt. Dat hun relatie pas aan het slot zijn officiële beslag krijgt, geloven we dan wel.
Kortom, deze thriller herbergt een aardige hoeveelheid huiveringwekkende actie, zoals bijvoorbeeld het moment dat een lichaam zodanig met een cirkelzaag wordt bewerkt dat de airco het begeeft. Echter, de lezer moet niet alleen tegen bloed bestand zijn, maar ook stevige psychologische uitweidingen kunnen verdragen. Anders gezegd, als thriller is het wel een erg dik boek geworden.