Beppe Fenoglio – Dag van vuur. Vertaald uit het Italiaans (Un giorno de fuoco) door Frans Denissen, Karin van Ingen Schenau en Emilia Menkveld. ISBN 978-90-76270-944m, 167 pagina’s, € 18,90. Amsterdam: Serena Libri 2017.
Nostalgische Italiaanse verhalen, spelend op het platteland van weleer.
Italië kende tijdens het interbellum nog een aantal vrij afgelegen dorpen waar de overheid zich vooral beperkte tot het ophalen van de belastingen en zich verder nauwelijks met de gang van zaken bemoeide. De kerk was vertegenwoordigd door de dorpspastoor die vooral het vrouwelijke deel van de bevolking domineerde en, misschien wel mede daarom, met argwaan door de mannen bekeken werd.
Dit is de achtergrond van de zes korte verhalen waaruit dit boekje bestaat. De auteur, Beppe Fenoglio (1922-1963) werd als zoon van een slager geboren in het stadje Alba in de regio Piedmonte in Noord-Italië. Tijdens de Tweede Wereldoorlog sloot hij zich aan bij de partizanen, die een guerrilla voerden tegen de fascisten en de nazi’s. Als correspondent voor een wijnhandel schreef hij in 1949 zijn eerste roman. Hij leed aan een slechte gezondheid en overleed jong. De verhalen uit dit boekje spelen zich af in de dorpen uit de omgeving van Alba.
Wat komen we allemaal in deze verhalen tegen? Een dorpeling die met een dubbelloops geweer zijn broer, zijn neef en de pastoor doodschiet. ‘Ramptoerisme’ als men met een paar mannen een taxi huurt om naar het drama te gaan kijken. Woordenwisselingen tussen man en vrouw. Een kindbruidje dat blijft knikkeren, ook al heeft ze inmiddels een kind gebaard. Een oom die verslaafd is aan het spelen en daarbij zijn beste vriend ook nog diens geld aftroggelt. Een pastoor die buiten de pot heeft gepist. Een tante die een wolkbreuk trotseert om naar een bruiloft te gaan en haar zoon, een priester, tegen diens wil dwingt te bidden voor beter weer De Heer zal me straffen, de Heer stuurt me naar de hel omdat ik zo eerzuchtig was mijn zoon in zijn dienst te stellen en omdat de zoon die ik hem gegeven heb een onwaardige ongelovige is die niet in gebed gelooft en dus niet de juiste gebeden weet.
Al lezende zie je het dorpsleven voor je en smul je van de schitterende en soms theatrale dialogen. Hoewel er ongetwijfeld heel veel veranderd zal zijn verlang je er als lezer naar daar zelf eens een kijkje te kunnen nemen.
Zes juweeltjes die door een schitterende sfeertekening voor veel leesplezier zorgen.