De schaamteloze passie van Mademoiselle S. Vertaald uit het Frans (La passion de Mademoiselle S.) door Tatjana Daan. Bezorgd en ingeleid door Jean-Yves Berthault. ISBN 978-90-445-3513-6, 287 pagina’s, € 19,95. Breda: De Geus 2015.
Verzengende liefdesbrieven van bijzonder hitsige vrouw.
In de kelder van een verhuizende vriendin ontdekt Jean-Yves Berthault, weggestopt onder lege weckpotten, een zware leren tas met zilveren initialen. In de tas blijkt een ware schat te zitten: 185 wellustige liefdesbrieven van een jonge vrouw, Simone, geschreven aan haar getrouwde minnaar Charles.
Geen weeë, zoete, romantische brieven, maar brieven waar de passie vanaf spat. De brieven zijn geschreven in 1928/29, een tijd dat er een nieuwe wereld ontstond. Simone maakte mee dat Josephine Baker naar buiten trad met de Revue nègre die een omwenteling teweeg bracht in de maatschappij en de zeden. Het was het begin van een nieuwe Parijse immorele orde. Ook Simone werpt de oude, puriteinse mores ver van zich af. En dat niet alleen: ze doet hartstochtelijk mee.
Berthault bundelde 161 brieven in dit boek. In zijn uitgebreide voorwoord vertelt hij de lezer waarom: een vrouw als Simone, met zúlke opmerkelijke, afwijkende gedragsopvattingen, verdiende een podium als moderne schrijfster en als geëmancipeerde vrouw. Ze accepteerde op het gebied van de liefde niet alleen geen grenzen, maar wandelde fier voorop: alles was toegestaan.
Berthault, in de dagen van de opmerkelijke vondst ambassadeur in Brunei, heeft zijn carrière inmiddels vaarwel gezegd. Passie en staatsdienst gaan niet door één deur. Maar het deed hem deugd dit werk te publiceren: ‘Evenals Simone ben ik een non-conformist’.
Sommigen hebben de suggestie gewekt dat Berthault de brieven zelf geschreven zou hebben. In het boek echter staat een authenticiteitsverklaring afgedrukt van Galerie Frédéric Castaing in Parijs.
Simone schrijft Charles vaak. Vóór zijn komst beschrijft zij hem de heerlijkheden en de seksuele extase waarin ze hem zal gaan betrekken, na zijn vertrek zet zij uitgebreid op papier wat zij samen hebben beleefd. De taal in de brieven liegt er niet om. Niets was Simone te dol of te zwaar om haar minnaar te bevredigen. Wilde hij haar bont en blauw slaan of tot bloedens toe met een zweep? Als hij daar passie van ondervond, had zij dat graag voor hem over.
Als Charles in de loop van de tijd aangeeft dat hij verlangt naar ‘mannelijke liefde’, dan zorgt Simone voor attributen die Charles de illusie geven dat hij door een man wordt genomen. Maar dan wenst Simone zich ook een vrouw, ook daar kunnen zij samen toe komen. Simone is gek van verlangen en geeft blijk van een onvoorstelbare fantasie om Charles te bevredigen. Ze beschrijft het allemaal minutieus, wie wil kan er heel wat van leren.
Dit is geen liefdesverhaal in brieven. Het is een fantasievolle beschrijving van bijeenkomsten vol fysiek genot, vol liefde, passie, extase, begeerte, kussen, likken, strelen, geheime en zichtbare holtes die allemaal meer of minder vunzig worden begeerd, homoseksualiteit, lesbische liefde, huilen, schreeuwen, pijn, bloed en veel, heel veel orgasmes.
Is het een opwindend boek? Uiteraard kan ik niet beoordelen wat een ander opwindend vindt, maar aangezien Vijftig tinten grijs (zie ook https://www.leeskost.nl/?p=1856 en https://www.leeskost.nl/?p=5442) heel opwindend werd gevonden, zal dit boek het zeker ook zijn. Want de passie legt er hier nog een flinke schep bovenop.
Maar…. eigenlijk ben ik de mening toegedaan dat opwinding samen gaat met fantasie. In dit boek wordt echter niets aan de fantasie overgelaten. Met andere woorden: knap geschreven brieven voor nieuwsgierige mensen die ‘er wel pap van lusten’ en die de manier waarop pap wordt gekookt graag tot in de meest intieme details tot zich willen nemen.
Voor de liefhebbers, als u begrijpt wat ik hiermee bedoel.