Sebastian Fitzek – Passagier 23. Vertaald uit het Duits (Passagier 23) door Lucienne Pruijs. ISBN 978-90-488-2527-1, 383 pagina’s, € 19,99. Amsterdam: The House of Books 2015.
Pageturner voor lezers zonder cruisevakantie-plannen.
Citaat uit Der Tagesspiegel, 25-8-2013: Sinds het jaar 2000 zijn op cruiseschepen en veerboten wereldwijd minstens 200 passagiers en crewleden overboord gegaan.
De Berlijnse politie-inspecteur Martin Schwarz maakte vijf jaar geleden een cruise met zijn vrouw Nadja en hun 5- jarige zoon Timmy. Op volle zee drukt Nadja Timmy een washandje met chloroform in het gezicht, gooit de jongen overboord en springt daarna zelf in het diepe. Sinds die tijd heeft het leven voor Martin geen enkele zin meer.
Maar op een dag wordt hij gebeld door een oude dame die permanent op het cruiseschip woont waar Martin zijn gezin verloor. Ze heeft hem iets te vertellen over Nadja en Timmy en suggereert zelfs dat de twee niet dood zijn.
Martin koopt noodgedwongen een kaartje voor een cruise op het schip, anders kan hij de boot niet op komen. En daar ontvangt hij van de extravagante bejaarde Gerlinde de speelgoedbeer van zijn zoon, met diens initialen erin geborduurd. De vrouw, een zelfverklaard soort Miss Marple, heeft de beer net gekregen. Hij komt van een meisje, Anouk, dat acht weken geleden eveneens samen met haar moeder tijdens een cruise overboord ging, maar dat nu plotsklaps is teruggekeerd, als een mishandelde doodsbange zombie die tegen niemand meer één woord zegt.
Anouk is een zogenoemde Passagier 23. Ieder jaar verdwijnen er op volle zee gemiddeld 23 passagiers van een cruiseschip. Tot nu toe kwam er nooit één terug. Behalve dan nu: Anouk.
Martin stort zich op het onderzoek, uit mededogen met het getraumatiseerde meisje, maar ook omdat hij hoopt via Anouk erachter te komen wat er met Nadja en Timmy is gebeurd. Want als Anouk Timmy’s beer in bezit had, moet Timmy toch ook ergens zijn? Een rechtlijnig verhaal. Maar een verhaal dat van meet af aan tegen allerlei andere verhalen aanloopt, verhalen van mensen in nood, bij elkaar op dat grote cruiseschip.
Sebastian Fitzek (Berlijn, 1971) studeerde rechtswetenschapen. Daarna werkte hij als journalist en schrijver voor radio en televisie. In het schrijven van psychothrillers heeft hij zijn stiel gevonden: er zijn inmiddels miljoenen exemplaren over de toonbank gegaan in 29 talen.
Passagier 23 kent vele verhalen. Dat van doodenge ‘doctor’ uit de proloog die ‘uitverkorenen’ opereert tot de dood erop volgt. Dat van Julia, die wordt geconfronteerd met video-opnames van haar tienerdochter die mannen pijpt. Onder dwang? Dat is niet duidelijk. Dat van de kapitein en de scheepsarts, strijdend tegen krachten die hun geluk bedreigen en ga zo maar door. De ene na de andere passagier in nood grijpt de lezer bij de strot. En je ziet het lijk al drijven voor er überhaupt gemoord is.
Dat maakt van Passagier 23 een pageturner van jewelste. Als lezer vlieg je door het boek heen, razend benieuwd hoe het verhaal zich ontwikkelen zal. Fitzek komt tenslotte verrassend na het ‘dankwoord’ met een epiloog die de lezer deugd zal doen. Tenslotte meldt hij dat de werkelijkheid vaak vele malen gruwelijker is dan welke thriller dan ook. Dat voor wie denkt dat hij overdrijft. De lezer zij dus gewaarschuwd.
Geweldige, originele en knap geconstrueerde thriller.