Machteld Bouma – In verband met de kinderen. ISBN 978-90-472-0441-1, 216 pagina’s, € 18,95. Amsterdam: AMBO | Anthos 2014.
Psychologische roman over relaties, ouderschap, stiefouderschap en de rol van het eigen verleden.
Loopbaancoach Wendolyn is al flink in de dertig als ze de veel oudere neuroloog Eric tegenkomt: gescheiden en vader van drie jonge kinderen. Wendolyn, die nooit naar kinderen heeft verlangd, wordt nu geconfronteerd met de kinderen van haar geliefde. En al is ze voor hen slechts een ’tweewekelijkse stiefmoeder’, het is duidelijk dat de kinderen (vooral de oudste twee) niets van haar moeten hebben. Ze doet haar best, terwille van Eric die ze voor geen prijs wil verliezen.
Zowel Eric als Wendolyn torsen vanuit hun jeugd een beladen geheim met zich mee. Als de ex-vrouw van Eric zwanger wordt én haar partner ook nog ernstig ziek blijkt, komen Erics drie kinderen bij hun vader en daarmee ook bij Wendolyn wonen. Aanvankelijk is dat slechts voor tijdelijk, maar dat tijdelijk blijkt zeer rekbaar. Een zware opgave voor Wendolyn. Stiefmoeder zijn valt haar zwaar. En dan is er alweer dat verleden… Er duiken opnieuw geheimen op. Er valt amper meer mee te leven.
Machteld Bouma (1961) studeerde aan de School voor Journalistiek, studeerde vervolgens Nederlands en werkte als verslaggever bij de NPS (Nederlandse Progamma Stichting). Ze debuteerde in 2007 met Pur. Daarna volgden nog drie romans, die alle vier enthousiast ontvangen werden. Dit is haar vijfde boek.
In verband met de kinderen is een typisch ‘lagen-boek’. De hierboven beschreven inhoud zou een kant en klaar verhaal kunnen zijn en daarbij ook nog eens heel modern ‘uit het leven gegrepen’. Scheidingen, stiefgezinnen en samengestelde gezinnen zijn de nieuwe gezinnen van deze tijd. Liefst 60% van deze relaties redt het niet. Dat komt meestal door de kinderen. ‘Eigen’ kinderen voelen nu eenmaal anders dan de kinderen die je aan tafel krijgt als een ongevraagde toegift bij een nieuwe liefde. Ziedaar het gegeven voor Wendolyn in een notendop.
Maar Machteld Bouma pakt niet alleen het probleem aan van het ‘ongevraagd gekregen kind’, maar ook nog dat van het verleden. Wendolyn tobt over de band met haar moeder; Erics jeugd was een hel door zijn ouders. Hoe zwaar telt de bloedband en telt hij wel echt? Kun je de bloedband verbreken? Het zijn onderwerpen die de auteur niet schuwt. Zij schrijft er gewetensvol, maar niet zonder humor over.
Heel grappig zijn bijvoorbeeld de scènes waarin de kinderen met hun tamagotchi’s omgaan, eerst liefdevol, maar al snel verveeld omdat de wezens toch niet ‘levend’ genoeg zijn. De jongste dochter, Daniëlle van 5, blijft haar ‘oplaadknuffel’ nog het langst koesteren, maar ook dit ‘beest’ wordt uiteindelijk met een hamer bewerkt omdat Daniëlle, met haar passie voor dierenskeletjes, benieuwd is of een tamagotchi ook een wervelkolom heeft.
Vergelijkbaar maar schrijnend grappig – want is dat de toekomst? – is de elektronische knuffel waarmee Wendolyn haar vader aantreft, als zij hem opzoekt nadat hij een zware beroerte heeft gehad waardoor hij niet meer kan spreken. De ernstig zieke man heeft een ‘paro‘ op schoot, een stoffen zeehondje dat geprogrammeerd is om op het geringste geluidje van de eigenaar een bemoedigend tegengeluidje te laten horen: als stimulans voor de patiënt.
Bloedband, stiefgezin, liefde en Wendolyns carrière, ze komen allemaal aan bod in dit ontroerende boek. Een boek voor vrouwen onder de 50, van wie er velen met deze problemen te maken hebben. Als ze dit lezen dan zien ze waarschijnlijk ook de lichtere kant van hun eigen bestaan. Want dat is het enige minpuntje van dit boek: het bevat zo’n opeenstapeling van problemen, dat het bijna ongeloofwaardig is, bijna te veel van het goede.
Ontroerende psychologische roman voor eeuwig bezige vrouwen.